Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ "ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΣΟΥ"
«Το
λευκό φως του αδύτου σου τιμώ, αγία Παράδοση
νικημένων προγόνων, έθνους δουλωθέντος,
δολοφονημένη Παράδοση, σαν πρόμαχος πισώπλατα
τοξευμένος
με των αιμάτων σου την λίμνη να μαγαρίζουνε
ραβίνοι, παπάδες, μουλάδες και άθεοι
και την σορό σου να σκυλεύουνε
ειδήμονες κι εξηγητές, φιλόλογοι κι απατεώνες».
Ευχαριστώ από καρδίας όλους τους καλούς φίλους που
στις 14.1."2017" πλημμύρισαν κυριολεκτικά το
Φιλοσοφικό Αθήναιο Εκατηβόλος και τίμησαν με την
ευγενή παρουσία τους την βιβλιοπαρουσίαση του
ιστορικού αφηγήματός μου "Το μεγαλείο και την
απελπισία σου". Ευχαριστώ πολύ και τους ομιλητές
Στέφανο Μυτιληναίο, Αλέξανδρο Ασωνίτη και Μηνά
Παπαγεωργίου.
ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ
1
Στο "Στάχτες, ο λόγος στο διαδίκτυο" (staxtes.com)
«..τό Μεγαλείο καί τήν Απελπισία σου..»
του Κ.Π. Δάρμου, 10 Μαρτίου 2017
Ο τίτλος αυτού του μικρού βιβλίου της «Ανοιχτής
Πόλης» (2017), είναι παρμένος από την τραγική
φιγούρα του Γιόχαν Κρίστιαν Φρήντριχ Hölderlin, ενός
ρομαντικού λυρικού ποιητή των τελών του 18ου και του
πρώτου μισού του επόμενου αιώνα και δεν κρύβει
τίποτα άλλο πίσω από τις γραμμές του, παρά το χαμένο
μεγαλείο του ελληνικού κόσμου και την απελπισία όσων
το αντιλαμβάνονται, γνωρίζοντας όμως ότι τόσο αυτή η
αρχαία εποχή όσο και οι μύστες της, είναι σχεδόν
ολότελα ξένοι προς τον παρόντα κόσμο, όπως αυτός
έχει διαμορφωθεί σε μια χώρα βαθιά δηλητηριασμένη
από τους τρόπους του Βυζαντινού Μεσαίωνα.
Ο Βλάσης Ρασσιάς, ένας ακαταπόνητος ρομαντικός
Ελληνομνήμων, εδώ και χρόνια διαγράφει μια σταθερή
και συνεπή πορεία γράφοντας συνεχώς και εμπνεόμενος
διαρκώς από τον κόσμο των ελληνικών ιδεών, των
αρετών τους αλλά και της θρησκείας μέσα στο
περιβάλλον της οποίας αναπτύχθηκαν. Αν τον διακρίνει
κάτι αυτό είναι η στωική ηρεμία, που πηγάζει από την
επίγνωση πως το νοσηρό κλίμα που πολεμάει δεν θα
ηττηθεί ούτε άμεσα ούτε εύκολα, πως ο ίδιος δεν θα
δει αυτήν την ήττα του αλλά θα έχει συνεισφέρει
αποφασιστικά σε αυτήν, όρθιος μέχρι τέλους από τη
δική του έπαλξη, ως τμήμα ενός ολόκληρου, διάχυτου
στον χρόνο και στους τόπους, κόσμου ανδρών και
γυναικών, που αρνούνται να συμβιβαστούν με την
πνευματική φτώχεια, την κουτοπόνηρη δειλία και την
ηθική σήψη του Ρωμέικου.
Το βιβλίο είναι μόλις 100 σελίδες, αλλά η ρωμαλέα
γραφή, η πυκνότητά της, η ιστορική συνέχεια και ο
αποφασισμένος στόχος που αναδύονται από αυτές, με
ρυθμό γρήγορο και σίγουρο για το δίκαιο του σκοπού
του, το κάνει να σου αφήνει τη γεύση στο τέλος της
μελέτης του, πως διάβασες έναν μυστικό τόμο για τον
παράλληλο ελληνισμό που κινείται εδώ και αιώνες σε
ένα δεύτερο σύμπαν αυτής της χώρας, μακριά από τα
μάτια και τα αυτιά των βέβηλων αλλά ανοικτό σε
όποιον διαθέτει την αρετή να το δει και να ζήσει μια
δεύτερη ύπαρξη και μέσα σε αυτό.
Το ανεπιτήδευτο κείμενο, που δεν ξεπέφτει ούτε
στιγμή στον γνωστό αγοραίο εθνικισμό ή στον “λαϊκό”
πατριωτισμό των κάθε λογής επαγγελματιών εμπόρων του
«Ελληνισμού», έχει μια στέρεη ιστορική βάση
αντλώντας και από την επτάτομη ‘Μεσαιωνική
Βιβλιοθήκη’ του Σάθα και από πρόσωπα και γεγονότα
που έζησαν και συνέβησαν, που καταγράφηκαν εδώ κι
εκεί, μέσα στις γραμμές μιας συχνά απαγορευμένης και
αιρετικής Ιστορίας, συνδεδεμένα μεταξύ τους χρονικά
και τοπικά με το αόρατο νήμα της ελληνικής
ειμαρμένης. Μια σειρά από ονόματα κολασμένων
Ελλήνων, που μετείχαν στον ένα ή στον άλλο βαθμό
αυτογνωσίας και στράτευσης στην ελληνική υπόθεση,
δίνοντας ηρωικές ατομικές ή και συλλογικές μάχες
μέσα από ελληνικές αδελφότητες της Δύσης,
οργανωμένες κάτω από παλαίφατα, ευκλεή, συμβολικά
ονόματα, όπως «Ολυμπία», «Αττική», και ποιος ξέρει
πόσες ακόμη, αυτόνομες ή σε επικοινωνία μεταξύ τους,
άλλοι με την πέννα, άλλοι με το δόρυ, κάποιοι και με
τα δυο, με την υποβόσκουσα συνείδηση πως ανήκαν σε
ένα αιώνιο ελληνικό κίνημα να τους δίνει θάρρος, που
έπεσαν ηρωικά ή επιβίωσαν μέσα από περίτεχνες
μυστικές διαδρομές ή κυριολεκτικά με το σπαθί τους,
μερικοί ακόμη και ως μισθοφόροι στραντιότοι κάτω από
ξένες σημαίες, ο Ιωάννης ο Ιταλός, ο Βησσαρίων, ο
Πλήθων, ο Λέων Σγουρός, ο Λέων Χαμάραιτος, ο
Ιουβενάλιος, ο Κωνσταντίνος Αριανίτης, Κυργιώργης
Δαιμονογιάννης, ο Κορκόδειλος Κλαδάς, ο Δημήτριος
Καμβάκης Ράλλης, ο ποιητής πολεμιστής Μιχαήλ
Μάρουλος Ταρχανιώτης, ο λόγιος, στρατιώτης και
ηγεμόνας Ιάκωβος Βασιλικός Ηρακλείδης Μαρκέτιος,
θύμα της συνωμοσίας του κληρου της Μολδαβίας, ο
Ιάκωβος Διασσωρηνός και μαζί τους φίλοι και
συστρατιώτες, μια ανώνυμη Λεγεώνα ξένων στον τόπο
τους. Ο Ρασσιάς αναφέρει και ονόματα που μπορεί να
είναι μυθιστορηματικά αλλά σε πείθουν και μόνο με
τον ήχο τους πως δεν είναι αυθαίρετα, εκπροσωπούν
ένα κόσμο της ιστορικής σκιάς, που δεν μπόρεσε να
περάσει τα τείχη που ύψωσε το ράσο και οι υπηρέτες
του, οι Φαναριώτες, οι πολιτικάντηδες, οι
κοτζαμπάσηδες, οι παρακρατικοί και η πλέμπα, για να
πάρει θέση στο ιστορικό Πάνθεον, εκπροσωπούν αφανείς
οντότητες, που δικαιούνται μια θέση στα βιβλία και
στους στίχους των τροβαδούρων του Ελληνισμού. Όλοι
τους πολέμησαν κι ας ήξεραν πως ο Εφιάλτης θα φανεί
στο τέλος, κ᾿ οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε.
Μέσα από την αδρή, δωρική και συνειδητοποιημένη
γραφή του Ρασσιά, αναδύεται για χάρη του αναγνώστη
ένας κόσμος ελληνικής Αρετής, έτσι όπως την ύφαναν
στο διάβα των αιώνων ποιητές, πολεμιστές, φιλόσοφοι
και ηγέτες, ένας κόσμος όρθιος, έντιμος και ρωμαλέος
που το ξέρει καλά πως μπορεί ο Φοίβος να μην έχει
σήμερα καλύβην, ου παγάν λαλέουσαν, αλλά ο
οικουμενικός ελληνικός κόσμος, αυτός που θεμελίωσε
και ενέπνευσε ό,τι καλό έχει να δείξει το σημερινό
πολιτισμένο κομμάτι της ανθρωπότητας, η Δύση, δεν
έχει πει ακόμη την τελευταία του λέξη.
ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ 2
«…το μεγαλείο και την απελπισία σου» του Βλάση
Ρασσιά.
Στους ζοφερούς καιρούς που διάγουμε, με τα
προβλήματα και την σκληρή καθημερινότητα, η ανάγνωση
του τελευταίου βιβλίου του Βλάση Ρασσιά με τίτλο
«…το μεγαλείο και την απελπισία σου», αποτέλεσε για
μένα, ευχάριστη έκπληξη.
Αν και από τον συγγραφέα προσδιορίζεται στον
υπότιτλο ως «Ιστορικό αφήγημα για την μυστική
διαδρομή της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας», υπάρχει
πλήρης, ιστορική τεκμηρίωση. Η τεκμηρίωση του
«αφηγήματος», μπορεί μεν να φαίνεται προφανής για
τους γνωρίζοντες, αλλά συγχρόνως πυροδοτεί το
έναυσμα για περαιτέρω αναζήτηση, για γνωρίζοντες και
μη. Είναι προφανές ότι η μη παράθεση εκτενούς ή
ενδεικτικής βιβλιογραφίας, αποτελεί επιλογή του
συγγραφέα, καθώς έτσι το «ιστορικό αφήγημα» θα
μετατρεπόταν μάλλον σε «ιστορικό δοκίμιο», έξω και
πέρα από τις προθέσεις του συγγραφέα.
Με λόγο σαφή, ζωντανό και άμεσο ο συγγραφέας
καθηλώνει τον αναγνώστη και του εξάπτει την
φαντασία. Η αφήγηση περιλαμβάνει περιπλανήσεις στον
χώρο και στον χρόνο, με πλοκή σχεδόν
«κινηματογραφική», από τα υστεροβυζαντινά χρόνια έως
το 1994. Μάλιστα δε, οι εύστοχες παλινδρομήσεις στο
Θησείο του 1994, που έχουν χαρακτήρα επεξηγηματικό
και συμπληρωματικό, έρχονται να καλύψουν έντεχνα τα
κενά των προηγούμενων «στάσεων» και «επεισοδίων».
Θα μπορούσαν να υπάρχουν και άλλες «στάσεις» και
άλλα «επεισόδια» στο αφήγημα, καθώς η ιστορική
έρευνα ήδη έφερε και εξακολουθεί να φέρνει στην
επιφάνεια νέα στοιχεία, άγνωστα μέχρι τις μέρες μας,
για τους πολλούς. Όμως το έργο θα ήταν περισσότερο
ογκώδες, χωρίς επιπλέον συνεισφορά επί της ουσίας,
ενώ θα έχανε σε ζωντάνια και αμεσότητα.
Το βιβλίο αυτό διαβάζεται απνευστί, ξανά και ξανά
και ξανά…