Τα πλαστά
«Σιβυλλικά Βιβλία» των χριστιανών
(ή επειδή απλώς έχω κουραστεί να ακούω ηλιθιότητες
από ηλίθιους, ή
παριστάνοντες τους ηλίθιους ή δημιουργούς
ηλιθίων).
Από
τον 2ο τόμο του "Μια... Ιστορία Αγάπης"
"Τα Χριστούγεννα του έτους 407, ως επίδειξη της
δύναμής του (καθώς έχει μόλις ενηλικιωθεί) αλλά και ως
πράξη περιφρόνησης προς τους ισχυρισμούς κάποιων
Εθνικών ότι η ασέβεια των χριστιανών έχει εξοργίσει
τους Θεούς (Jones – Pennick, σελ. 73), ο Ονώριος
διατάσσει την καταστροφή διά πυράς των «Σιβυλλικών
Βιβλίων», δηλαδή των παραδοσιακών ρωμαϊκών «θείων
οδηγιών της αιώνιας διακυβέρνησης» και αναθέτει το
«θεάρεστο» αυτό έργο στον Στηλίχωνα (τα βιβλία αυτά
ήσαν 3 από ένα αρχικό σύνολο 9 και τα είχε αποκτήσει ο
παλαιός βασιλιάς Ταρκίνιος ο Υπερήφανος -Tarquinius
Superbus- από την Κυμαία προφήτισσα Αμάλθεια.
Περιείχαν σε ελληνικά εξάμετρα κανόνες και χρησμούς
για την ιστορική πορεία της Ρώμης και φυλάσσονταν από
το 2μελές στην αρχή -«Duumviri» έως το έτος 337
π.α.χ.χ.- και 15μελές στο τέλος «collegium» των
λεγόμενων «Quindecimviri sacris faciundis» μέσα στην
«καρδιά» της «Αιώνιας Πόλης», δηλαδή στον Ναό του Θεού
Διός – Jupiter Καπιτωλίου. Τα βιβλία που έκαψε ο
Στηλίχων, είχαν «ανασυσταθεί» μετά την καταστροφή των
πρωτότυπων λόγω της πυρκαϊάς του έτους 63 π.α.χ.χ. και
φυλάσσονταν στον Ναό του Θεού Απόλλωνος επάνω στον
Παλατίνο Λόφο). Η καταστροφή αυτή, που ο ποιητής
Ρουτίλιος Νουμάντιος ή Ναμαντιανός, για τον οποίο
έχουμε ήδη μιλήσει κατά το έτος 397, θα την
αντιμετωπίσει με την γνωστή ευαισθησία του ως μία
συμβολική πράξη θανάτωσης αυτής της ίδιας της Ρώμης,
ως μία αναγγελία του επερχόμενου τέλους της «Αιώνιας
Πόλης», θα πραγματοποιηθεί όντως, και μάλιστα με
αρκετή δημοσιότητα από τον στρατηγό του Ονώριου, σε
σημείο που αρκετοί σήμερα να νομίζουν ότι έδρασε
αυτόβουλα, με αποτέλεσμα να σχηματίζουν λάθος εικόνα
για το ποιος πραγματικά κατηύθυνε τα τότε πράγματα.
Το όφελος των θεοκρατών από αυτή την καταστροφή είναι
διπλό. Από την μία θα «τυφλώσει» την Εθνική Ρώμη στην
πορεία της προς ένα ήδη αρκετά σκοτεινό μέλλον και από
την άλλη θα εξαφανίσει οριστικά κάθε πειστήριο μίας
ακόμα απάτης και «αγίας» πλαστογραφίας των Ιουδαίων
και των χριστιανών, που ως γνωστόν, είχαν παλαιότερα
τολμήσει να διαδώσουν ακόμα και κατασκευασμένα από
τους ίδιους ψευδο-σιβυλλικά κείμενα τα οποία τάχα
δικαίωναν την εμφάνιση και επικράτηση του
Χριστιανισμού (14 συνολικά βιβλία κατασκευασμένων
«χρησμών», γραμμένα από τον 2ο π.α.χ.χ. έως και τον 4ο
μ.α.χ.χ. αιώνα, από τα οποία τα υπ’ αριθμόν 1 – 5
αποτελούν κατά βάση ιουδαϊκές κατασκευές και τα υπ’
αριθμόν 6 –14 χριστιανικές). Όπως τονίζουν οι Foote –
Wheeler, Jortin, Gibbon, Lecky, Cave, κ.ά., οι
λεγόμενοι «Σιβυλλικοί Χρησμοί», διάφορες ετερόκλητες
και άτεχνα κατασκευασμένες τάχα «παγανιστικές»
προφητείες, που δήθεν αποδεικνύουν, διόλου περιέργως
με την... τυπική ορολογία των «Ευαγγελίων» την
ιστορική «ύπαρξη» και «θεότητα» του Τζεσουά, αποτελούν
«από την πρώτη έως την τελευταία από αυτές» μία ακόμα
περίπτωση εντοπισμένης πλαστογραφίας των πρώτων
χριστιανών «από τον Ιουστίνο έως τον Λακτάντιο», η
οποία ωστόσο, όπως τονίζει σε σημείωσή του ο Γίββων
-κεφ. 15- «όταν εξυπηρέτησε τον σκοπό για τον οποίο
κατασκευάστηκε, αφέθηκε σιωπηλά (μετά τον 4ο αιώνα) να
ξεχασθεί, όπως και ο πρώϊμος χιλιασμός».
Αυτές οι ιουδαϊκές και χριστιανικές πλαστογραφίες στο
όνομα τάχα των «Σιβυλλών» είναι η κορύφωση μίας αρκετά
μακριάς και πολυεπίπεδης πλαστογραφικής πορείας, που
ξεκινάει ήδη από τους ελληνιστικούς χρόνους, σε μία
πονηρή προσπάθεια των μονοθεϊστών Ιουδαίων να
ξεπεράσουν την πολιτισμική και θρησκευτική μειονεξία
τους απέναντι στους Εθνικούς, και κυρίως απέναντι
στους εξαιρετικά καλλιεργημένους Έλληνες: «ήθελαν να
αυξήσουν την αξία της πίστης τους, να παρουσιάσουν μία
ανωτερότητα της Θρησκείας τους, αποδεικνύοντας μία
υποτιθέμενη υπεροχή της με δήθεν αρχαία κείμενα που
έκαναν τους Ιουδαίους προφήτες πολύ αρχαιότερους από
τους Εθνικούς φιλόσοφους, που παρουσίαζαν τους πρώτους
ως τάχα δασκάλους των δεύτερων… έξυπνες διαφημιστικές
εκστρατείες για τον ελληνιστικό Ιουδαϊσμό με
ειδωλολατρικό προσωπείο… χρησιμοποίησαν ακόμα και την
Εθνική Σίβυλλα, γράφοντας τα υποτιθέμενα σιβυλλικά
κείμενα, τις προφητείες, όπως αργότερα και οι
χριστιανοί, φυσικά με μη ιουδαϊκά ονόματα και φυσικά
vaticinia ex eventu (εκ των υστέρων προφητείες),
δηλαδή καθαρή απάτη… πλαστογράφησαν και πρόσθεσαν στα
αυθεντικά εθνικά κείμενα δικές τους επιθέσεις κατά του
Εθνισμού, κυρίως εναντίον του Πολυθεϊσμού και τα
εμπλούτισαν επίσης ταυτόχρονα με προφητείες για τον
Ισραήλ… Με αρχαϊκό ύφος, επιτηδευμένη ομηρική
απλότητα, με χρήση παγανιστικών στοιχείων, χρησμών ή
με άλλους δανεισμούς από Εθνικούς συγγραφείς, έδιναν
την εντύπωση γνησιότητας, αυθεντικότητας, απέκτησαν
την αξιοπιστία πραγματικών προφητειών» (Deschner,
τόμος 3, σελ. 86 – 89)."
Βλάσης Γ. Ρασσιάς, Οκτώβριος 2013
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ:
ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ
ΨΥΧΕΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ
ΨΥΧΕΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ"
ΚΕΙΜΕΝΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ,
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΑΝΟΙΧΤΗ
ΠΟΛΗ" (1980 - 1993)
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
|