(Μια μυθιστορία γαλήνιων οπτικών και συμπερασμάτων)
Είναι
λοιπόν κάποιες φορές, που παρά την γνωστή
ειδωλολατρική μου επικάλυψη, έρχεται ίσως και βγαίνει
πάνω στην επιφάνεια του είναι μου το λάδι που μου' χε
κάποτε βάλει ο παπάς, και με πιάνει εκείνο το
αγαπητικό και το εξτραφιλάνθρωπο, ένεκα μόνον οι Χ.Ο.
να'ουμ' τυγχάνουν άνθρωποι της Αγάπης και όλοι οι
άλλοι είναι παλιάνθρωποι και δεν είναι δυνατόν να
επιδίδονται σε φιλανθρωπίες και τέτοια. Σε μια τέτοια
κρίση που λέτε αδέλφια, πήρα Κυριακή πρωί την άγουσα
να κάνω ''ψυχικό'', όπως και οι αγαπητικοί και
σταυραναστάσιμοι Χ.Ο., δωρίζοντας όπως συνηθίζω ανά
πενταετία περίπου τα παλαιά μου ρούχα στους τρόφιμους
του Δημόσιου Ψυχιατρείου.
Όταν έφθασα και έδειξα τα ρούχα, έγινε το γνωστό
''σώσε'' που γινόταν κάθε προηγούμενη φορά, καθώς οι
τρόφιμοι προσπαθούσαν να διαλέξουν τα κομμάτια τα
καλά, παρουσιάζοντας μια συμπεριφορά πολύ υγιή, αφού
έτσι κάπως λειτουργούν και οι, καλώς ή κακώς,
''απόξω''. Αυτή την φορά ωστόσο, δύο τρόφιμοι, ένας
άνδρας και μία γυναίκα, με ξάφνιασαν με την ιδιαίτερη
στάση τους απέναντι στο, για τούς άλλους, ''εκπληκτικό
γεγονός''. Ούτε ο ένας, ούτε η άλλη έκαναν τον
παραμικρό κόπο ν' ασχοληθούν με τα εξ ουρανού ρούχα.
Παρέμειναν απλώς απαθείς και κάτι σιγομουρμούριζαν,
κουνώντας ωστόσο τους λεπτούς μύωνες των προσώπων τους
με εξαιρετικά έντονο τόπο. Τους πλησίασα
εντυπωσιασμένος.
''... η όλη σύγκρουση έχει συμπαντικές προεκτάσεις και
είναι πανάρχαια. Ακόμη και στην ναυμαχία της Σαλαμίνας
είχαν μιλήσει τα υπερόπλα, τούς κτυπήσαμε με ρουκέτες.
Τώρα τα υπερόπλα μας προσμένουν την ώρα, κρυμμένα καλά
από τον Σαντάμ που είναι αρχιερέας των Έψιλον. Είμαστε
εμείς και αυτοί. Μόνο. Τίποτε άλλο δεν υπάρχει. Εμείς
και αυτοί. Η σπορά του καλού και η σπορά του κακού.
Και η σύγκρουση έχει συμπαντικές προεκτάσεις. Οι
Έψιλον εναντίον των Θήτα. Αλίμονο στους αμύητους και
τους αγνοούντες. Η τελική σύγκρουση πλησιάζει και θα
τους βρει στη μέση της οδού. Και όταν αποφασίσουν την
τελική επίθεση οι Έψιλον, οι Θήτα θα σαρωθούν. Σε
όλους τους κόσμους, στην πάνω γη στην μέση γη, στην
διαστημική σφαίρα, σε όλους τους παράλληλους
κόσμους...''. Αυτά μουρμούριζε ο άνδρας. Από την τσέπη
μου έβγαλα ένα μπλοκάκι και άρχισα να σημειώνω
στενογραφικά. Και όταν εκείνος σε λίγο σώπασε και
απέμεινε, για τον δικό του άγνωστο λόγο, να κοιτάζει
άφωνος τα χέρια του, έστρεψα την προσοχή μου στα
μουρμουρίσματα της γυναίκας.
''... διότι το Φως είναι πολύ σημαντικό, γιατί αρχίζει
από Φ, άρα έχει δόνηση ανοδική. Το ίδιο σημαντικό
είναι και ο έτος που διανύουμε γιατί εμπεριέχει μέσα
του το 333 και το 666 και το 999. Αυτές οι τρεις
σημαντικές τριάδες μας δίνουν, άμα προστεθούν,
άθροισμα 1998. Αυτό είναι και το λεξαριθμικό άθροισμα
του ονόματός μου σε πτώση αιτιατική. Μια πολύ
σημαντική σύμπτωση. Ζούμε στην εποχή του Διός. Ο
Διάλογος που απαιτούν οι τρεις σημαντικές τριάδες που
εμπεριέχονται στο έτος που διανύουμε, είναι ο Διός
Λόγος που ορίζει την εποχή αυτή, που η κορύφωση της
έρχεται με το έτος εκείνο που λεξαριθμικά ισούται με
το Έλλην...''
Συνέχισα να γράφω στο μπλοκάκι μου όσα άκουγα. Είχα δε
τόσο πολύ απορροφηθεί, που σχεδόν αιφνιδιάστηκα όταν ο
παλαιός μου γνώριμος, συμμαθητής μου στο Γυμνάσιο την
δεκαετία του 70 και τώρα ''τρελλίατρος'' στο Δημόσιο
Ψυχιατρείο, έχοντας πλησιάσει αθόρυβα, μου ''έκοψε''
μια φιλική γροθιά στα πλευρά. ''Τι γράφεις εκεί ρε
συγγραφέα;'' ρώτησε με το απέραντο χαμόγελο του που
του αλλάζει σχεδόν το πρόσωπο όταν το χρησιμοποιεί.
Και το υπερχρησιμοποιεί. ''Να, λένε εδώ κάτι
ενδιαφέροντα οι δικοί σου και είπα να μην τ' αφήσω να
τα πάρει το ρεύμα του χρόνου και να χαθούν. Με άλλα
λόγια, κρατάω σημειώσεις για όσα ακούω.''
''Έχασες απλώς τον χρόνο σου φιλαράκο'', είπε
ανασηκώνοντας το φρύδι ο γιατρός. ''Κλασικές
περιπτώσεις σχιζοειδούς παράνοιας με συσχετισμούς
ιδεών και καταδιώξεων, δηλαδή, για να στο πω πιο απλά
και αναλυτικά, οι δύστυχοι άνθρωποι πιστεύουν ότι
εξαρτώνται ή καταδιώκονται από γράμματα, αριθμούς,
σύμβολα και πάει λέγοντας. Η παλαιότερη καταστολή
γινόταν με χορήγηση Λαργκακτίλ, Αλοπεριντίν και Αρτάν,
το τελευταίο για καταπολέμηση των εξωπυραμιδικών
συμπτωμάτων. Οι πιο μοντέρνες μέθοδοι συνιστούν
εντατική ψυχοθεραπεία, ει δυνατόν και ομαδική. Άστους
συγγραφέα στον κόσμο τους και έλα να σε κεράσω έναν
καφέ, γιατί ήδη ανέβηκε ψηλά και βαράει αρκευά ο
ήλιος''.
Άνθρακες τα διαμάντια λοιπόν. Έβαλα απογοητευμένος το
μπλοκάκι στην κωλότσεπη και τον ακολούθησα για τον
καφέ. Πίσω μας, οι τρόφιμοι συνέχιζαν, εκτός των
γνωστών δύο, ν' ανασκαλεύουν τα ελάχιστα πια
απομείναντα ρούχα.
Βλάσης Γ. Ρασσιάς
(δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ''ΔΙΙΠΕΤΕΣ'', 25ο τεύχος,
Πάναμος- Ιτώνιος 2774 από της πρώτης Ολυμπιάδος,
Αύγουστος – Σεπτέμβριος “1998”) -
