Γιώργος Βρισιμιτζάκης

(Αλεξάνδρεια, 1890 - Annecy Γαλλίας, 1947)

Ποιητής και αναρχικός διανοούμενος κρητικής καταγωγής, γεννημένος στην Αλεξάνδρεια.

Η Αλεξάνδρεια της εποχής

Εξαιρετικά ανήσυχος στο πνεύμα, σπούδασε στο Παρίσι Γαλλική Φιλολογία και Γενικές Θετικές Επιστήμες και μιλούσε 4 γλώσσες (Ελληνικά, Γαλλικά, Ιταλικά και Αραβικά). ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΣΤΟΝ ΚΑΒΑΦΗ Έζησε στο Βιαρέτζιο (Viarezzio) της Ιταλίας από το καλοκαίρι του 1912 μέχρι την άνοιξη του 1913, όπου συνδέθηκε με τους εκεί αναρχικούς κύκλους. Πίσω στην Αλεξάνδρεια ασχολήθηκε με φιλολογικές μελέτες, έγραψε μια κριτική στο έργο του Κωνσταντίνου Καβάφη («Το έργο του Κ. Π. Καβάφη», που κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις «Ίκαρος», Αθήνα, 1975), έκανε αρκετές μεταφράσεις (ανάμεσα στις οποίες και κειμένων των θεωρητικών του Αναρχισμού) , δημοσίευσε  ελληνόγλωσσα κείμενά του στην ιταλική αναρχική εφημερίδα  του Καϊρου «Idea» («Ιδέα») και εξέδωσε το περιοδικό «Γράμματα». Στο κείμενό του «Η Ατομική Επανάστασις» (1914) τόνιζε πως «τίποτε δεν χαρακτηρίζει ασφαλέστερα την μετριότητα, όσο το να μην έχη κανείς ποτέ θεωρηθή ως επικίνδυνος και στασιαστής». ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

Πέρασε το καλοκαίρι του 1915 στο Παρίσι, επέστρεψε για λίγο στην πατρίδα του, όπου για λογαριασμό του περιοδικού του «Γράμματα» οργάνωσε πολιτικές διαλέξεις στην Λαϊκή Βιβλιοθήκη Αλεξάνδρειας και έκανε μεταφράσεις διαφόρων κλασικών έργων των θεωρητικών του Αναρχισμού, εκ των οποίων το «Ζωϊκότητα και Ανθρωπότητα» του Μπακούνιν, που πρωτοεκδόθηκε το 1917, έχει επανεκδοθεί το 1978 στην Αθήνα από τις εκδόσεις «Αγράμπελη». Την διετία 1918 - 1919 έζησε στην Αθήνα, όπου συνεργάστηκε με το περιοδικό «Βωμός», και το 1920 επέστρεψε ξανά στην Αλεξάνδρεια, όπου έζησε μέχρι το 1926.

ΜΟΝΙΜΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ

Στην συνέχεια εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Γαλλία μέχρι τον θάνατό του από δυστύχημα στις 19 Δεκεμβρίου 1947 στο Annecy. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του δημοσίευσε πολλά κείμενα του σε γαλλικά λογοτεχνικά περιοδικά, συνήθως με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο «Philetas» και ενδιαφέρουσα για να σταθεί κανείς είναι η ειρωνική παρατήρησή του στο κείμενο «Η ελληνικότης του έργου του Καβάφη» (1928): «βεβαίως δεν είναι (ο Καβάφης) βουκολικός ποιητής, ως θα ήθελαν πολλοί· το αρνί, για να εκφρασθώ με χιούμορ, λείπει τελείως από την ποίησή του».

Βλάσης Γ. Ρασσιάς, 2007

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ: 

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ 

ΣΥΓΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" 

ΚΕΙΜΕΝΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ, ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ 

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" (1980 - 1993) 

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ