Η επίσημη εκδοχή ήταν ότι είχε αυτοκτονήσει καταπίνοντας πολλά υπνωτικά χάπια, αν και πολλοί, μεταξύ των οποίων και ο επικεφαλής  του ροκ συγκροτήματος των «Crass» Πένυ Ριμπώ (Penny Rimbaud, που μάλιστα δέχτηκε γι’ αυτό ακόμα και απειλές κατά της ζωής του), έκαναν λόγο για δολοφονία. Στο βιβλίο «Fierce Dancing» πάντως, ο συγγραφέας Κρίστοφερ Στόουν (C.J. Stone) φιλοξένησε συνέντευξη του χίπι Κρις Ουώλυ (Chris Wally), ο οποίος απέδωσε τον θάνατο του «χίπι μάρτυρα» («hippie martyr») Φιλ Ράσελ «στην ανικανότητα του συστήματος να καταλάβει αυτό που εκείνος ήθελε τελικά να πει».


ΤΙΜΕΣ

Ο Ράσελ κηδεύτηκε με αποτέφρωση και κατά το «Φεστιβάλ του Στόουνχεντζ» της επόμενης χρονιάς (το θερινό ηλιοστάσιο του 1976) οι στάχτες του, που μεταφέρθηκαν από τον Ριμπώ μέσα σε ένα ξύλινο κουτί με την επιγραφή «Wally Hope, θύμα της ανθρώπινης άγνοιας», σκορπίστηκαν επάνω στις πέτρες του αρχαίου μνημείου, μετά από μία σύντομη τελετή από τον Sid Rawle.

Το 1982 το ροκ συγκρότημα των «Crass» αφιέρωσε στην μνήμη του και στον πολύ σύντομο βίο του το μουσικό άλμπουμ «Christ the Album», ενώ ο Ριμπώ τον είχε ήδη χαιρετίσει μέσα στα βιβλία του ως εμψυχωτή όλων των δικών του δημιουργικών στιγμών.

Βλάσης Γ. Ρασσιάς, 2004

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Penny Rimbaud, «The Last Of The Hippies - An Hysterical Romance», εκδόσεις «Exitstencil Press», London, 1982 
Penny Rimbaud, «A Series of Shock Slogans and Mindless Token Tantrums», εκδόσεις «Exitstencil Press», London, 1982
Christopher J. Stone, «Fierce Dancing. Adventures in the Underground», εκδόσεις «Faber & Faber», London, 1996
Christopher J. Stone, «The Martyr of Stonehenge», άρθρο στο «The Big Issue», τεύχος 176, 8 Απριλίου 1996
Christopher J. Stone, « Last of the Hippies», εκδόσεις «Faber & Faber», London, 1999