Τζων Όσβαλντ

(John Oswald ή με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Sylvester Otway, Edinburgh, περ. 1760 – Ponts-de-Cee , 14 Σεπτεμβρίου 1793).

Σκώτος φιλόσοφος, συγγραφέας, ποιητής, εκδότης και «Ιακωβίνος» πολιτικός επαναστάτης, υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ζώων, ο πρώτος ίσως θεωρητικός της «άμεσης δημοκρατίας» κατά την μεταχριστιανική εποχή.

Εικονογράφηση από την πρώτη έκδοση της "Κραυγής της Φύσης" (1791)

ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ Γεννήθηκε μεταξύ των ετών 1755 και 1760 στο Εδιμβούργο, από μικροαστική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν χρυσοχόος, τέχνη την οποία έμαθε και ο νεαρός Τζων, ο οποίος όμως αμέσως με την ενηλικίωσή του κατετάγη για βιοπορισμό στον βρετανικό στρατό ως απλός στρατιώτης και εν συνεχεία κατόρθωσε με την βοήθεια φίλων του να πάρει θέση υπολοχαγού στο σώμα «Royal Highland Regiment», όπου υπηρετούσαν οι σκώτοι «highlanders». Στάλθηκε στην Αμερική να πολεμήσει κατά της Αμερικανικής Επανάστασης και το 1780 στην Ακτή Μαλαμπάρ (Malabar) της Ινδίας. ΥΙΟΘΕΣΙΑ ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΙΝΔΟΥΪΣΜΟΥ Το 1782 παραιτήθηκε από τον στρατό και περιηγήθηκε σε όλη την ινδική χερσόνησο, όπου μελέτησε τον Ινδουϊσμό και, αν και άθεος, υιοθέτησε σε φιλοσοφικό επίπεδο πολλά στοιχεία του, ενώ παράλληλα αυτοδιδάχθηκε τρεις γλώσσες, Ελληνικά, Λατινικά και Αραβικά. «Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ» Το 1783 επέστρεψε στο Λονδίνο, θέλοντας να αφοσιωθεί στην ποίηση και την δοκιμιογραφία. Αρθρογράφησε στην «Political Herald» από το 1785 έως το 1787 με το ψευδώνυμο «Ignotus» και συνέγραψε μία πολεμική κατά των μοναρχιών και υπέρ της Δημοκρατίας («Review of the Constitution of Great Britain»). Έγραψε επίσης το «Ranae Comicae Evangelizantes» (υπό το ψευδώνυμο Sylvester Otway που χρησιμοποίησε την περίοδο 1788 - 1789) στο οποίο κορόϊδευε την χριστιανική θρησκοληψία, ενώ παράλληλα άρχισε την έκδοση του περιοδικού κοινωνικής κριτικής «Ο Βρετανός Ερμής» («The British Mercury»).

To 1791 κυκλοφόρησε στο Λονδίνο το βασισμένο πάνω στις ιδέες του Ζαν - Ζακ Ρουσσώ βιβλίο του «Η Κραυγή της Φύσης» («The Cry of Nature, or an Appeal To Mercy and Justice On Behalf of the Persecuted Animals»), που έκτοτε αποτελεί ένα κλασικό έργο για το ζήτημα της ακρεοφαγίας και των δικαιωμάτων των ζώων. Στο βιβλίο του αυτό ο Όσβαλντ υποστήριξε ότι επειδή η συμπόνια είναι έμφυτο συναίσθημα στον άνθρωπο (όπως τουλάχιστον πίστευε ο Ρουσσώ), κανείς άνθρωπος δεν θα έτρωγε σάρκα ζώων εάν είχε ο ίδιος βιώσει την σφαγή τους.

«ΙΑΚΩΒΙΝΟΣ» ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ

Με το ξέσπασμα της Γαλλικής Επανάστασης ο Όσβαλντ έφθασε to 1790 στο Παρίσι, μπήκε στους δημοκρατικούς κύκλους και το 1791 έγινε μέλος της «Λέσχης των Ιακωβίνων». Από τον Μάρτιο του 1792 άρχισε να συνθηματολογεί υπέρ του εξοπλισμού όλων των λαών του κόσμου για την πραγμάτωση της παγκόσμιας επανάστασης και στάλθηκε μάλιστα από τους «Ιακωβίνους» στην Ιρλανδία για να πείσει τους Ιρλανδούς να ξεσηκωθούν κατά του αγγλικού θρόνου, αλλά η αποστολή στέφθηκε από αποτυχία λόγω της θρησκοληψίας των τελευταίων που τους έκανε να βλέπουν τους Γάλλους σαν «απόστολους της αθεϊας».

Σιγά – σιγά η επιρροή του στους «Ιακωβίνους» μεγάλωσε. Ενώ η «Λέσχη» είχε αδιαφορήσει στις 4 Ιουνίου 1792, όταν ο Όσβαλντ της ζητούσε να συμπαρασταθεί στην «Συνταγματική Εταιρεία» του Μάντσεστερ, της οποίας ο ηγέτης και επίτιμο μέλος των «Ιακωβίνων» Τόμας Κούπερ (Thomas Cooper) είχε συλληφθεί, λίγο αργότερα, στις 22 Αυγούστου, ακολούθησε την συμβουλή του να σταλούν αγωνιστικοί χαιρετισμοί σε όλες τους δημοκρατικές ομάδες της Μεγάλης Βρετανίας.

Οι λογχοφόροι του Όσβαλντ χορεύουν γύρω από το ικρίωμα του Λουδοβίκου

Εξέδωσε στις αρχές του 1793 το «Le Gouvernment du Peuple, ou Plan de constitution pour la République universelle», ένα σχεδίασμα μίας παγκόσμιας άμεσης δημοκρατίας (βλ. το άρθρο του Roger Jacobs «J. Oswald: De eerste theoreticus van de Directe Democratie?», 2003), όπου η ατομική ιδιοκτησία θα έχει καταργηθεί προς όφελος των πάντων που θα απολαμβάνουν τα πάντα, και οργάνωσε προσωπικά στο Παρίσι ένα μικρό στρατιωτικό σώμα γάλλων και ξένων «Αβράκωτων» («Sans-culottes»), το οποίο ονομάσθηκε «Πρώτο Τάγμα Λογχοφόρων». Μέλη αυτού του τάγματος, με επικεφαλής τους τον ίδιο τον Όσβαλντ και τον Ουϊλιαμ Μάξγουελ (William Maxwell), οδή-

γησαν τον έκπτωτο μονάρχη Λουδοβίκο στην γκιγιοτίνα και μετά την καρατόμησή του πέρασαν μπροστά από το ικρίωμα και βρέξανε τις λόγχες και τα ξίφη τους μέσα στο αίμα του.

ΗΡΩΪΚΟ ΤΕΛΟΣ

Όταν ξέσπασε η χριστιανομοναρχική αντεπανάσταση στην Βανδέα (La Vendée) το τάγμα του Όσβαλντ ήταν από τα πρώτα που στάλθηκαν κατά των στασιαστών. Ο Όσβαλντ και οι δύο μικροί υιοί του, οι οποίοι μάχονταν μαζί του ως τυμπανιστές, έπεσαν όλοι τους ηρωϊκά στις 14 Σεπτεμβρίου 1793, στην μάχη του Ponts-de-Cee της δυτικής Γαλλίας.

Βλάσης Γ. Ρασσιάς, 2008


ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ:

«Review of the Constitution of Great Britain», London 1784
«Ranae Comicae Evangelizantes: or the Comic Frogs turned Methodist» (υπό το ψευδώνυμο Sylvester Otway), London 1786
«The Alarming Progress of French Politics», London 1787
«Euphrosyne or an Ode to Beauty», London 1788
«Poems, to which is added "The Humors of John Bull" an Operatic Farce», London 1789 (υπό το ψευδώνυμο Sylvester Otway)
«The Cry of Nature, or an Appeal To Mercy and Justice On Behalf of the Persecuted Animals», 1791
«La Tactique du Peuple», Paris, 1791
«Le Gouvernment du Peuple, ou Plan de constitution pour la République universelle», Paris, 1793

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

David V. Erdman, «Commerce des lumieres : John Oswald and the British in Paris, 1790-1793», εκδόσεις «University of Missouri Press», Columbia , 1987
G. Kates, «The Cercle Social, the Girondins, and the French Revolution», εκδόσεις «Princeton University Press», Princeton NJ, 1985

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ: 

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ 

ΣΥΓΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" 

ΚΕΙΜΕΝΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ, ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ 

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" (1980 - 1993) 

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ