Γιούκιο Μισίμα
(Yukio Mishima, Τόκιο, 14 Ιανουαρίου 1925 – 25 Νοεμβρίου 1970) Ιάπωνας λογοτέχνης και θεατρικός συγγραφέας, που εστίασε κυρίως στον διχασμό του έθνους του ανάμεσα στις παραδοσιακές αξίες και την πνευματική κενότητα της «μοντέρνας» ζωής.
Η επόμενη νουβέλα του ήταν ερωτική, είχε τίτλο «Δίψα για έρωτα» («Ai no kawaki», 1950), περιέγραφε την ιστορία μίας γυναίκας που έγινε ερωμένη του πρώην πεθερού της και έδειχνε άμεση επιρροή από τον μετέπειτα νομπελίστα Γάλλο συγγραφέα Francois Mauriac (1885 - 1970). Το 1954 εξέδωσε το λυρικό «Ο ήχος των κυμάτων» («Shiosai», 1954) που έγινε την ίδια χρονιά κινηματογραφική ταινία ως «Aaltojen pauhu» (1954) από τον σκηνοθέτη Senkichi Taniguchi με πρωταγωνιστές τους Akira Kubo, Kyoko Aoyama, Yoichi Tachikawa και Keiko Miya (η ταινία σκηνοθετήθηκε ξανά από τους Kenjiro Morinaka το 1964, Shiro Moritani το 1971, Katsumi Nishikawa το 1975 και Tsugunobu Kotani το 1985). Το 1956 εξέδωσε το συγκλονιστικό διήγημα «Ο Ναός της Χρυσής Πεταλούδας» («Kinkakuji», 1956, αφιερωμένο στην θρησκευτικότητα και την σωματική ομορφιά, καθώς και στην ανθρώπινη παλινδρόμηση ανάμεσα στην ομορφιά και την ασχήμια, την πραγματικότητα και την ψευδαίσθηση, την αγάπη και το μίσος, με αφορμή το ιστορικό γεγονός της πυρπόλησης του ομώνυμου Ναού Kinkakuji στο Kyoto από έναν νεαρό ιερέα του, το 1950), ενώ από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 ασχολήθηκε αδιάκοπα με γυμναστική και πολεμικές τέχνες (καράτε και ξιφασκία κέντο, της οποίας απέκτησε το 5ο νταν το 1968) και ίδρυσε έναν δικό του «στρατό» νεαρών σαμουράϊ, την λεγόμενη «Tatenokai» («Εταιρεία της Ασπίδας»).
ΤΟΛΜΗΡΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΙ ΗΡΩΪΚΟ ΤΕΛΟΣ Σε ηλικία μόλις 45 ετών και ενώ αναμενόταν να κερδίσει το βραβείο Νόμπελ της Λογοτεχνίας, κατέλαβε με συντρόφους του το γραφείο του διοικητή του στρατοπέδου Ichigaya, όπου από το 1966 γυμνάζονταν μετά από ειδική άδεια τα μέλη της «Tatenokai» και αυτοκτόνησε με το τελετουργικό σεπούκου (χαρακίρι), διαμαρτυρόμενος για τον εθνικό εκφυλισμό της πατρίδας του λόγω της αμερικανικής πολιτικής και πολιτισμικής κατοχής. Προηγουμένως είχε προσπαθήσει ανεπιτυχώς να προκαλέσει στάση του στρατού με στόχο την κατάργηση του επιβεβλημένου από τους Αμερικανούς συντάγματος και την «επιστροφή της Ιαπωνίας στην πραγματική της μορφή» που είχε καταργηθεί μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και την αμερικανική κατοχή: «βλέπουμε την πατρίδα μας να γλεντοκοπάει βυθισμένη στην ευμάρεια και να κολυμπάει στο χρήμα και την πνευματική κενότητα. Πώς γίνεται όμως να έχει αξία η ζωή μέσα σε ένα περιβάλλον όπου έχει πεθάνει το πνεύμα; Ζήτω ο αυτοκράτορας! Νομίζω ότι ούτε καν με προσέχουν…» (τα τελευταία λόγια του).
Ενδεικτικό της πλήρους ανικανότητας των σημερινών μαζικών ανθρώπων να καταλάβουν μία τέτοια ανώτερη προσωπικότητα είναι και το γεγονός ότι ενώ ο Μισίμα ουσιαστικά υπήρξε με την πραγματική έννοια ένας πολιτικός συγγραφέας, μισήθηκε ισόποσα από τους μονοπωλητές της δυναμικής πολιτικής έκφρασης ακροδεξιούς και ακροαριστερούς (από τους πρώτους για την θέση του ότι ο Χιροχίτο έπρεπε να είχε παραιτηθεί μετά την ήττα της Ιαπωνίας και από τους δεύτερους για την τόλμη του να υπερασπίζεται τις παραδοσιακές αξίες). Το 1985 πάντως, οι Πωλ Σράντερ, Τζωρτζ Λούκας και Φράνσις Κόππολα παρήγαγαν σε ανάμνηση της προσωπικότητάς του το αξιόλογο λυρικό φιλμ «Μισίμα: μία ζωή σε 4 κεφάλαια» («Mishima. A Life in Four Chapters»). Εν ζωή ο Μισίμα τιμήθηκε με τα βραβεία «Shincho» (1954), «Kishida Δραματουργίας» (1955) και «Yomiuri» (2 φορές, το 1957 και το 1961). Βλάσης Γ. Ρασσιάς, 2007 ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΜΙΣΙΜΑ: «Hanasakari no mori», 1944 «Kamen no Kokuhaku» («Εξομολογήσεις ενός προσωπείου», 1949) «Ai no kawaki» («Δίψα για έρωτα», 1950) «Ao no jidai», 1950 «Kinjiki» («Απαγορευμένα χρώματα», 1951) «Manatsu no shi» («Θάνατος στο μεσοκαλόκαιρο», 1952) «Higyo», 1952 «Yoru no himawari» («Ηλιοτρόπιο του λυκόφωτος», 1953) «Fugushu» («Εκδίκηση», 1954) «Shiosai» («Ο ήχος των κυμάτων», 1954) «Shizumeru Taki», 1955 «Shiroari no su», 1956 «Kindai nogaku shu» («Πέντε μοντέρνα μη έργα», 1956) «Shi wo kaku shonen» («Το παιδί που έγραφε ποίηση», 1956) «Kinkakuji» («Ο Ναός της Χρυσής Πεταλούδας», 1956) «Rokumei kan», 1956 «Bitoku no yoromeki», 1957 «Bara to kaizoku», 1958 «Ratai to isho», 1959 «Kyoko no ie», 1959 «Yukoku» («Πατριωτισμός», 1960) «Yoroboshi» («Ο τυφλός νεαρός», 1960) «Utage no ato» («Μετά το δείπνο», 1960) «Toka no kiku» («Δεκαήμερο χρυσάνθεμο», 1961) «Kemo no tawamure», 1961 «Utsukushii hoshi», 1962 «Gogo no eiko», 1963 «Ken», 1963 «Watakushi no henreki jodai», 1964 «Kinu to meisatu» («Μετάξι και ενόραση», 1964) «Mikumano mode», 1965 «Sado koshaku fujin» («Μαντάμ ντε Σαντ», 1965) «Erei no koe», 1966 «Susaku-ke no metsubo» («Η πτώση του Οίκου Σουσάκου», 1967) «Hagakure nyumon» («Ο τρόπος του Πολεμιστή», 1967) «Yoroboshi», 1968 «Haru no yuki» («Ανοιξιάτικο χιόνι», 1968), πρώτο βιβλίο της τετραλογίας «Hojo no umi» («Η θάλασσα της γονιμότητας») «Wagatomo hittora» («Ο φίλος μου ο Χίτλερ», 1968) «Taiyo to tetsu» («Ήλιος και ατσάλι», 1968) «Homba» («Αφηνιασμένα άλογα», 1969), δεύτερο βιβλίο της τετραλογίας «Hojo no umi» («Η θάλασσα της γονιμότητας») «Bunka boei ron», 1969 «Akatsuki no tera» («Ο Ναός της αυγής», 1970), τρίτο βιβλίο της τετραλογίας «Hojo no umi» («Η θάλασσα της γονιμότητας») «Tennin gosui» («Εκπεσών άγγελος», 1971), τέταρτο βιβλίο της τετραλογίας «Hojo no umi» («Η θάλασσα της γονιμότητας») «Acts of Worship: Seven Stories By Yukio Mishima» (σε μετάφραση του John Bester, 1989) ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Wolfe Peter, «Yukio Mishima», εκδόσεις «Continuum», New York, 1989 Stokes Henry Scott, «The Life and Death of Yukio Mishima», εκδόσεις «Farrar, Straus and Giroux», New York, 1974 Ross Christopher, «Mishima’s Sword. Travels in Search of a Samurai Legend», εκδόσεις «Fourth Estate», London, 2006 ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: Μισίμα Γιούκιο, «Η ηθική των σαμουράϊ στην σύγχρονη Ιαπωνία», εκδόσεις «Ερατώ», Αθήνα, 2005 ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ: ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" ΚΕΙΜΕΝΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ, ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" (1980 - 1993) |