Μίλο Μανάρα

(Milo Manara, γεν. Maurilio Manara, Lüsen / Luson, 12 Σεπτεμβρίου 1945 - )

Ιταλός ζωγράφος, συγγραφέας και δημιουργός ερωτικών κόμιξ.


ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γεννήθηκε ως Μαουρίλιο (Maurilio) Μανάρα στις 12 Σεπτεμβρίου 1945 στο Λουσόν (Lüsen / Luson) του νοτίου Τυρόλου, όπου από την ηλικία των 12 χρόνων του άρχισε να εργάζεται για να ελαφρύνει οικονομικά την οικογένειά του. Σπούδασε ζωγραφική και αρχιτεκτονική στην Βενετία. Δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του, ωστόσο γνώρισε εκεί τον Ισπανό γλύπτη Μιγκέλ Μπεροκάλ (Miguel Ortiz Berrocal, 1933 -  2006), εργάστηκε για λίγο ως βοηθός του και μυήθηκε στον κόσμο των σχεδιοϊστοριών (κόμιξ) στην προσωπική βιβλιοθήκη του Μπεροκάλ.


ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΚΟΜΙΞ

Άρχισε να φτιάχνει κόμιξ το 1969 για το «πόκετ» περιοδικό «Genius» (1966 - 1971) του εκδότη Φούριο Βάνιο (Furio Vanio) και το 1970 συνεργάστηκε επίσης με το περιοδικό «Terror». Το 1971 σχεδίασε για την ερωτική σειρά «Γιολάντα ντε Αλμαβίβα» («Jolanda de Almaviva», 1971 – 1973, 48 συνολικά τεύχη) του Φρανσίσκο Ρουμπίνο (Francisco Rubino), καθώς επίσης και για το νεολαϊστικο εικονογραφημένο περιοδικό «Corriere dei Ragazzi» (1972 – 1976), όπου ανάμεσα σε πολλούς άλλους δημιουργούς κόμιξ γνώρισε και τον πολυσχιδή Σιλβέριο Πισού (Silverio Pisú, 1937 - 2004).
 
Με τον Πισού εξέδωσε το 1973 το σατιρικό περιοδικό «Telerompo» και το 1974, σε κείμενο του Αλφρέντο Καστέλι (Alfredo Castelli) το πολιτικό κόμιξ «Μια δέσμη με βόμβες» («Un fascio di bombe»), αφιερωμένο στην βομβιστική προβοκάτσια της Πιάτσα Φοντάνα (1969) και την δολοφονία του αναρχικού συνδικαλιστή Πινέλλι. Ακολούθησε το 1975 η σειρά «La parola alla giuria» σε κείμενο του Μίνο Μιλάνι (Mino Milani) και το «Alessio, il borghese rivoluzionario» το 1977 σε κείμενο του Πισού.  Το 1982 δημιούργησε το κόμιξ «Ο Χάρτινος Άνθρωπος» («L’ Uomo di Carta»), ένα ρομαντικό διήγημα στην Άγρια Δύση, στο οποίο η Ινδιάνα «Λευκό Κουνέλι» πειράζει τον λευκό φίλο της που κουβαλάει μαζί του την φωτογραφία της αγαπημένης του


ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΕΡΩΤΙΚΟ ΚΟΜΙΞ

Στο ερωτικό κόμιξ εισήλθε δυναμικά το 1983 με το πρώτο κόμιξ της σειράς (τετραλογίας) «Το κουμπί της» («Il gioco», 1983 - 2001), σε κείμενο του Ούγκο Πρατ (Hugo Pratt), με ηρωϊδα την όμορφη αλλά πουριτανή Κλάουντια Κριστιάνι, νεαρή σύζυγο ενός πλούσιου αλλά ηλικιωμένου δικηγόρου, της οποίας η σεξουαλικότητα ελεγχόταν από ένα τηλεχειριστήριο που κατείχε ένας ιδιόρρυθμος και διεστραμμένος γιατρός, ο δόκτωρ Φεζ, και την μετέτρεπε έτσι σε λυσσασμένη ερωτομανή, ενάντια σε κάθε σύμβαση ή ταμπού. Το συγκεκριμένο κόμιξ, που δημοσιεύθηκε στο ιταλικό περιοδικό «Playmen» και αναδημοσιεύθηκε στο γαλλικό «L’ Echo des Savanes», δημιούργησε τόσο μεγάλη αίσθηση, που την επόμενη χρονιά μεταφέρθηκε στην μεγάλη οθόνη από τον Γάλλο σκηνοθέτη Ζαν - Λουϊ Ρισάρ (Jean - Louis Richard, 1927 - 2012), με τίτλο της ταινίας του «Le déclic» και πρωταγωνίστρια την ηθοποιό Φλοράνς Γκερέν (Florence Guérin, 1965 - ). Στην Ελλάδα, το 1ο άλμπουμ της σειράς κυκλοφόρησε το 1985 από τις εκδόσεις «Βαβέλ», το 2ο και 3ο το 1992 και το 1995 αντίστοιχα από τις εκδόσεις «Λιβάνη» και το 4ο το 2001 από το περιοδικό «Κλικ».





Ακολούθησε το εμπνευσμένο από τον «Αόρατο Άνθρωπο» του Χ. Γκ. Ουέλς (Herbert George Wells, 1866 - 1946) «Άρωμα του αοράτου» («Il profuno dell'invisbile», σε δύο τόμους, 1986 – 2001), όπου η ηρωϊδα Miele (Μέλι) συμπρωταγωνιστεί με  έναν άνδρα που με την βοήθεια μιας γλυκειάς στην μυρωδιά αλοιφής γίνεται αόρατος και ικανοποιεί άνετα κάθε σεξουαλική του επιθυμία. Το επόμενο ερωτικό κόμιξ του ήταν η περίφημη «Γκιουλιβεριάνα» («Gulliveriana», 1996), μια άκρως ερωτική και βεβαίως θηλυκή εκδοχή των γνωστών περιπετειών του Γκιούλιβερ, ενώ αίσθηση προκάλεσε και η τολμηρή του δημιουργία «Η τέχνη του ξυλίσματος» («L’ arte della sculacciata», 1989) σε κείμενο του Ζαν – Πιερ Ενάρ (Jean - Pierre Enard, 1943 – 1987), που βεβαίως την επόμενη χρονιά εκδόθηκε και στην Γαλλία, ως «L’ Art de la fessée», από τις εκδόσεις «Glénat».

Η ερωτική ατμόσφαιρα και το καθηλωτικά ρεαλιστικό σχέδιο των ιστοριών του, σε συνδυασμό ωστόσο με αναπαράσταση σχεδόν πανομοιότυπων αισθησιακών γυναικών («δεν είμαι της σχολής του ρεαλισμού, για μένα είναι πολύ σημαντικό το ονειρικό και το φανταστικό στοιχείο»), πολύ σύνομα τον καθιέρωσαν και έξω από τα ιταλικά σύνορα.





Στην αλλαγή της χιλετίας (1999) ζωγράφισε το «Μπολερό» («Bolero», 1999), μία εντυπωσιακή «Ιστορία της ανθρωπότητας μέσα στους αιώνες» (από τον άνθρωπο των σπηλαίων με το ρόπαλο έως τον άνθρωπο του σήμερα). Εκεί, σε μία ευφυέστατη οριζόντια παράθεση της ιστορικής πορείας απεικονίζει την άποψη του Μανάρα ότι η Ιστορία καθορίζεται τελικά από την σεξουαλικότητα: «σεξ, πόλεμος για να αποκτηθεί περισσότερο σεξ, περισσότεροι πόλεμοι για ν’ αποκτηθούν πλούτη ώστε να αποκτηθεί ακόμα περισσότερο σεξ». Το 2002 επίσης, στο άλμπουμ του «Pin Up art» επανέφερε την θύμιση των «Κοριτσιών για τον τοίχο» («Pin Up girls») της «ποπ» αμερικάνικης μανίας των δεκαετιών 1940 και 1950.

ΜΙΑ ΡΩΜΕΪΚΗ ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑ

Προ ετών, η ελληνική εφημερίδα «Espresso» προσέφερε μαζί με κυριακάτικα φύλλα της διάφορα κόμιξ του Μανάρα («Το Κουμπί της 1 και 2», «Το Κουμπί της 3 και 4», «Το Άρωμα του Αοράτου 1 και 2», «Ο Χ.Π. και ο Τζουζέπε Μπέργκμαν - μέρος πρώτο», «Ο Χ.Π. και ο Τζουζέπε Μπέργκμαν - μέρος δεύτερο», «Ο Χάρτινος Άνθρωπος» και «Ο Άνθρωπος από Χιόνι»), όμως ο υποκριτικός συντηρητισμός των ορθόδοξων ρωμιων εξεδήλωσε κι εδώ μία ακόμη λογοκριτική γελοιότητά του: ο αμέριμνος θαυμαστής του Μανάρα έπεφτε ξαφνικά στο απίθανο μήνυμα ότι επειδή κρίθηκε ότι κάποιες σελίδες του κόμιξ «Το Κουμπί της» ήταν πιθανόν να προσβάλουν τα ήθη των αναγνωστών, η εφημερίδα τις είχε αντικαταστήσει με κάποια άσχετα με την ροή της ιστορίας σκίτσα του δημιουργού!

Βλάσης Γ. Ρασσιάς, 2015



ΠΛΗΡΗΣ ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ

«Jolanda de Almaviva – La Figlia del Mare», 1971 - 1973
«Un fascio di bombe», 1974
«La parola alla giuria», 1975
« Lo Scimmiotto », 1976
«Alessio, il borghese rivoluzionario», 1977
«Un uomo un’ avventura: L’ uomo delle nevi», 1978
«HP e Giuseppe Bergman» (στα ελληνικά «Ο Χ.Π. και ο Τζουζέπε Μπέργκμαν»), 1978 
«Le avventure asiatiche di Giuseppe Bergman», 1980 
«L’ uomo di carta» (στα ελληνικά, «Ο Χάρτινος Άνθρωπος»), 1982 
«Tutto ricominciò con un’ estate indiana»  (στα ελληνικά «Ινδιάνικο καλοκαίρι»), 1983
«Il gioco» (στα ελληνικά «Το κουμπί της»), 1983 
«Il profumo dell’ invisibile 1» (στα ελληνικά «Το άρωμα του αόρατου»), 1986 
«Candid camera Hidden Camera» (στα ελληνικά «Candid Camera»), 1988 
«L'apparenza inganna», 1988 
«Viaggio a Tulum Trip to Tulum», 1989
«L’ arte della sculacciata», 1989
«Le avventure africane di Giuseppe Bergman», 1990
«Breakthrough», 1990
«Il gioco 2», 1991 
«El Gaucho», 1991
«Il sogno di Oengus», 1991
«Il viaggio di G. Mastorna detto Fernet», 1992
«La feu aux entrailles», 1993
«Il gioco 3», 1994 
«Seduzioni», 1994 
«Storie brevi Shorts», 1995 
«I viaggi di Gulliver, o Gulliveriana» (στα ελληνικά «Γκιουλιβεριάνα»), 1995
«Kamasutra», 1997
«Ballata in si bemolle» (στα ελληνικά «Μοιραίο ραντεβού»), 1997 
«L’ asino d’ oro», 1999
«Le avventure metropolitane di Giuseppe Bergman», 1999 
«Bolero», 1999 
«Tre ragazze nella rete», 2000 
«Rivoluzione», 2000 
«Il gioco 4», 2001 
«Il profumo dell’ invisibile 2» (στα ελληνικά «Το άρωμα του αόρατου»), 2001 
«Le donne di Manara», 2001 
«Memory»,  2001 
«Fuga da Piranesi», 2002 
«Il pittore e la Modella», 2002 
«Pin-up art», 2002 
«Aphrodite 1», 2003
«Donne e motori», 2003 
«Fellini», 2003 
«L’ odissea di Giuseppe Bergman», 2004 
«I Borgia – La conquista del papato», 2004
«I Borgia vol.2 – Il potere e l’ incest», 2006
«Quarantasei», 2006
«I Borgia vol.3», 2008
«X-Men: Ragazze in fuga», 2009
«Gli Occhi di Pandora», 2009







 




ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ: 

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ 

ΣΥΓΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" 

ΚΕΙΜΕΝΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ, ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ 

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" (1980 - 1993) 

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ