Κάμι

(Kami, πληθυντικός Κami – gami ή Κami – tachi, Κamui στους αυτόχθονες Αϊνού)

Όρος που περιγράφει τις θεότητες του ιαπωνικού Σιντοϊσμού.

Το ιδεόγραμμα των Κάμι

ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΚΑΜΙ Ως «Κάμι» ορίζεται κάθε μη προσωπικό αθάνατο ον (όμοιο προς το «numen» των αρχαίων Ρωμαίων), το οποίο εφορεύει και εδρεύει είτε στους νόμους του σύμπαντος (στην περίπτωση των «ουρανίων Κάμι», Αmatsu - kami, τα οποία δημιούργησαν τον φυσικό κόσμο), είτε στα φυσικά φαινόμενα και τα φυσικά ή τεχνητά πράγματα (στην περίπτωση των «γήϊνων Κάμι», Κunitsu - kami). ΦΥΣΗ ΤΩΝ ΚΑΜΙ Για την φύση των «Κάμι», ο Νορινάγκα (Motoori Norinaga, 1730 – 1801), συγγραφέας του 18ου αιώνα και μέλος του τότε ρεύματος «Kokugaku» για επαναφορά της γνήσιας ιαπωνικής παράδοσης, έγραψε ότι Κάμι είναι «το κάθε τι που φαντάζει εξόχως εντυπωσιακό, έχει την ποιότητα της τελειότητας και της αρετής και εμπνέει την αίθηση του δέους». Η παλαιότερη αναφορά σε αυτά τα όντα ως «Κάμι» διασώζεται στο «Kojiki», που θεωρείται ότι έχει γραφεί το έτος 712. Όπως όλες οι φυσικές δυνάμεις, που εξορισμού στέκουν «πέραν του καλού και του κακού», κάθε «Κάμι» εκδηλώνει δύο αντίθετες πλευρές του, μία θετική (nigi-mitama) και μία αρνητική (ara-mitama).

Η ανώτατη «Κάμι» (Μegami στο θηλυκό του όρου, αν και ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε στα κλασικά κείμενα) είναι η Θεά Αματεράσου (Amaterasu), η οποία έδωσε το φως του ήλιου στον κόσμο και γέννησε τους γενάρχες της ιαπωνικής αυτοκρατορικής οικογένειας και ακολουθούν σε σπουδαιότητα οι θεότητες Ινάρι (Inari, ο Κάμι του ρυζιού), Σουσανού (Susanoo, ο Κάμι των θαλασσών και των θυελλών), Σαρουταχίκο (Sarutahiko, ο Κάμι της γης), Τσουκουγιόμι (Tsukuyomi, ο Κάμι της σελήνης), κ.ά.

ΚΑΜΙ - ΠΡΟΣΩΠΑ

Ως «Κάμι» - πρόσωπα, που βεβαίως δεν τιμώνται για την θεϊκή τους δύναμη αλλά μάλλον για την αρετή που εκδήλωσαν ενώ ζούσαν, θεωρούνται και πνεύματα γεναρχών, αγαθών προγόνων ή ηρώων που πέθαναν για το κοινό καλό ή που εν γένει προσέφεραν στον πολιτισμό και στην ανθρώπινη ευτυχία. Τέτοιο «Κάμι» - πρόσωπο είναι λ.χ. ο προστάτης της ποίησης Τεντζίν – σάμα (Tenjin - sama), που έζησε ως ποιητής και πολιτικός υπό το όνομα Sugawara no Michizane από το 845 μέχρι το 903. Ως τα ανώτατα από αυτά τα «Κάμι» - πρόσωπα θεωρούνται ο Ιτζαναγκί (Izanagi) και η Ιντζαναμί (Izanami), δηλαδή ο επί γης πρώτος άνδρας και η πρώτη γυναίκα.

«ΑΚΙΤΣΟΥΜΙΚΑΜΙ»

Ως σημαντικότερο ετήσιο γεγονός της κάθε τοπικής λατρείας «Κάμι» θεωρείται η εορτή και παρέλαση «Ματσούρι», κατά την οποία μεταφέρεται στους δρόμους η απεικόνιση του τοπικού «Καμι» μέσα σε μία μικρογραφία Ναού, η οποία ονομάζεται «Μικόσι». «Ενσαρκωμένο Κάμι» («akitsumikami») θεωρείτο και ο εκάστοτε αυτοκράτορας της Ιαπωνίας, που εξ ορισμού είχε ηλιακή καταγωγή (από την Θεά Αματεράσου). Όταν οι Αμερικανοί υποχρέωσαν τους Ιάπωνες σε συνθηκολόγηση μετά από την θηριωδία των ατομικών βομβών στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, υποχρέωσαν τον αυτοκράτορα Χιροχίτο (Hirohito) να απαρνηθεί δημόσια το 1946 την ηλιακή του καταγωγή με ραδιοφωνικό μήνυμά του.


Βλάσης Γ. Ρασσιάς, 2007


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Stuart Picken, «Historical Dictionary of Shinto», εκδόσεις «Scarecrow Press», Lanham, 2002
Scott C. Littleton, «Shinto: Origins, Ritual, Festivals, Spirits, Sacred Places», εκδόσεις «Oxford University Press», Οxford, 2002
Sokyo Ono, «Shinto: The Kami Way», εκδόσεις «Tuttle Publishing», Rutland, 1962 
Επιθεώρηση «Journal of Japanese Studies»

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ: 

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ 

ΣΥΓΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" 

ΚΕΙΜΕΝΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ, ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ 

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" (1980 - 1993) 

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ