Θιχ Κουάνγκ Ντουκ

(Thich Quang Duc, κατά κόσμον Lam Van Tuc, 1897 – Σαϊγκόν, 11 Ιουνίου 1963).

Βιετναμέζος βουδιστής μοναχός, μάρτυρας της ειρήνης και της θρησκευτικής ελευθερίας.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ Γεννήθηκε ένα από τα επτά τέκνα μιας οικογένειας αγροτών στο Χόϊ Χάνχ (Hoi Khanh) της τότε υπό γαλλική κατοχή ευρύτερης Ινδοκίνας (και συγκεκριμένα στο μετέπειτα κεντρικό Βιετνάμ) και σε ηλικία 7 ετών έγινε μαθητής του «Ζεν μάστερ» Θιχ Χοάνγκ Θαμ (Thich Hoang Tham). Σε ηλικία 15 ετών πήρε τον όρκο του δόκιμου βουδιστή μοναχού «σαμανέρα» («samanera») και σε ηλικία 20 ετών έγινε τέλειος μοναχός («bhikkhu»), οπότε και μετονομάστηκε σε Θιχ Κουάνγκ Ντουκ. ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ Ασκήτεψε επί τρία χρόνια στα βουνά Νίνχ Χόα (Ninh Hoa) και επί άλλα τρία κοντά στην παράκτια πόλη Νχά Τρανγκ (Nha Trang). Το 1932 έγινε διδάσκαλος του Βουδισμού στην περιοχή, ενώ αργότερα εγκαταστάθηκε στο κεντρικό Βιετνάμ για να εργαστεί σε αποκαταστάσεις και ανεγέρσεις Ναών (μαρτυρείται ότι επόπτευσε προσωπικά την ανέγερση 14 Ναών).

Από το 1932 περιηγήθηκε διδάσκοντας στο Νότιο Βιετνάμ (όπου και εκεί επόπτευσε την ανέγερση 17 καινούργιων Ναών) και την Καμπότζη, ενώ το 1943 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Σαϊγκόν. Το 1953 εξελέγη επικεφαλής της επιτροπής τελετών των «Ενωμένων Βιετναμικών Βουδιστικών Δογμάτων», θέση που διατήρησε έως τον μαρτυρικό θάνατό του.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΥΤΟΠΥΡΠΟΛΗΣΗ

Αυτοπυρπολήθηκε δημόσια στην Σαϊγκόν στις 11 Ιουνίου 1963, καθισμένος στην «στάση του λωτού» και περιλουσμένος με 5 γαλόνια βενζίνη, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον πόλεμο του Βιετνάμ και την καταπίεση των βουδιστών από τον πρόεδρο Νγκο Ντινχ Ντιέμ (Ngo Dinh Diem), που επίσης συνεργαζόταν με τους ρωμαιοκαθολικούς προσηλυτιστές, οι περισσότεροι των οποίων διέθεταν ιδιωτικούς στρατούς, για μαζικό εκχριστιανισμό του πληθυσμού διαφόρων περιοχών (Warner, σελ. 210, Fall, σελ. 199 και Buttinger, σελ. 99).

Ο αυτόπτης μάρτυρας Νταίηβιντ Χάλμπερσταμ (David Halberstam, 1934 - 2007), ο γνωστός αμερικανός δημοσιογράφος των «New York Times», δήλωσε γεμάτος θαυμασμό ότι ο Θιχ Κουάνγκ Ντουκ παρέμεινε εντελώς ακίνητος καθ’ όλη την διάρκεια της θανάσιμης μαρτυρικής διαμαρτυρίας του «δίχως να κουνήσει έστω κι έναν από τους μυς του, δίχως να βγάλει τον παραμικρό ήχο». ΤΑ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ Το σώμα του τάφηκε μετά από λίγο (στις 19 Ιουνίου) με κανονική αποτέφρωση, κατά την οποία όμως έμεινε άθικτη η καρβουνιασμένη καρδιά του, η οποία τιμήθηκε έκτοτε από τους ομοθρήσκους του ως εικόνα της «Ιερής Καρδιάς», τοποθετημένη σε ένα γυάλινο δισκοπότηρο στην παγόδα Ξα Λόϊ (Xa Loi), ενώ ο ίδιος χαιρετίστηκε ως «μποντισάτβα» («bodhisattva», δηλαδή «φωτεινή ύπαρξη» που κατέρχεται από τη Νιρβάνα σε ενσάρκωση για να βοηθήσει τους ανθρώπους).

Βλάσης Γ. Ρασσιάς, 2007

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Buttinger Joseph, «Vietnam: A Dragon Embattled», εκδόσεις «Praeger Publishers», New York, 1967
Fall Bernard, «The Two Viet-Nams», εκδόσεις «Praeger Publishers», New York, 1963
Karnow Stanley, «Vietnam: A history», εκδόσεις «Penguin», New York, 1997
Queen S. Christopher – King B. Sallie, «Engaged Buddhism: Buddhist Liberation Movements in Asia», εκδόσεις « State University of New York Press», New York, 1996
Warner Denis, «The Last Confucian», εκδόσεις «Macmillan», New York, 1963

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ: 

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ 

ΣΥΓΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" 

ΚΕΙΜΕΝΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ, ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ 

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" (1980 - 1993) 

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ