|
Ζωρζ Κουτόν
(George – Αuguste «Aristide» Couthon, Orcet του Puy-de-Dome, 22 Δεκεμβρίου 1755 – Paris, 28 Ιουλίου 1794) Γάλλος δικηγόρος, Ιακωβίνος «ροβεσπιεριστής» επαναστάτης, βουλευτής των «Ορεινών» και στέλεχος της επαναστατικής κυβέρνησης κατά την εποχή του «Τρόμου».
Μετά όμως την επίσημη σύλληψη του Λουδοβίκου στις 13 Αυγούστου 1792 συμπαρατάχθηκε οριστικά με τους «Ορεινούς» («Montagnards») και τον Ροβεσπιέρο (Maximilien Francois Marie Isidore de Robespierre, 1758 – 1794), με τις απόψεις του οποίου συμφωνούσε πλήρως (όχι μόνο με τις πολιτικές για μια «δημοκρατία της Πολιτικής Αρετής», αλλά και με τις θρησκευτικές για πολιτική λατρεία μιας απρόσωπης θεότητας που ονομάζεται «Υπέρτατο Ον», «L’ Etre Supreme»), ενώ μαζί με τον ομοϊδεάτη του Μονεστιέ (Jean – Baptiste - Benoit Monestier, 1745 - 1820), οργάνωσε την τοπική «Λέσχη των Ιακωβίνων» στο Κλερμόν. «ΡΟΒΕΣΠΙΕΡΙΣΤΗΣ» Στην σχετική ψηφοφορία στην Συμβατική (Ιανουάριος του 1793) ψήφισε υπέρ της καρατόμησης του έκπτωτου βασιλιά, ζήτησε πρώτος τον Μάϊο του 1793 την σύλληψη των 22 προγραμμένων Γιρονδίνων, ενώ κατά την περίοδο Ιούνιος 1793 – Ιούλιος 1794 συμμετείχε μαζί με τους Ροβεσπιέρο και Σαιν Ζυστ στην περίφημη «τριανδρία», που κατηύθυνε την λεγόμενη «πολιτική της Τρομοκρατίας», η οποία υπήρξε αποτέλεσμα δικής του εισήγησης. Όντας από την 1η Ιουνίου 1793 μέλος της «Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας» («Comite de Salut Public»), στα τέλη του Αυγούστου, παρά την αναπηρία του, ηγήθηκε 60.000 μαχητών που ο ίδιος είχε συγκεντρώσει από το τμήμα Puy-de-Dome ενάντια στην υπό τους αντεπαναστάτες Λυών (Lyons). Κατέλαβε την πόλη στις 9 Οκτωβρίου 1793 (18 Βεντεμιαίρ του έτους 2), αλλά παρά το ότι η Συμβατική είχε ψηφίσει για την καταστροφή της, ο Κουτόν δεν εφάρμοσε τις οδηγίες και επέδειξε επιείκεια κατά την τιμωρία των αντεπαναστατών εκτελώντας ελάχιστους ηγέτες τους και γκρεμίζοντας μόνο μερικά σπίτια αριστοκρατών. Οι αντεπαναστάτες δεν γλίτωσαν ωστόσο, καθώς στις 3 Νοεμβρίου ο επιεικής Κουτόν, που είχε υιοθετήσει και το όνομα «Αριστείδης» («Aristide»), αντικαταστάθηκε από τους εξτρεμιστές Κολλό Ντ’ Ερμπουά (Jean – Marie - Collot d’ Herbois, 1750 - 1796) και Ζοζέφ Φουσέ (Joseph Fouche, 1759 - 1820), οι οποίοι επί 4 περίπου μήνες προχώρησαν σε αυστηρότατη τιμωρία των ενόχων.
Ο Κουτόν συνελήφθη ξανά τις πρώτες πρωϊνές ώρες της 10ης Θερμιδόρ κατά την επίθεση των στρατευμάτων της Συμβατικής ενάντια στο Δημαρχείο, αφού πρώτα, όπως και οι άλλοι αντιστεκόμενοι, κηρύχθηκε «εκτός νόμου» με διάταγμα των πραξικοπηματιών. Ανήμπορος να τρέξει, σύρθηκε μέχρι τις πέτρινες εσωτερκές σκάλες του κτιρίου και γκρεμίστηκε από εκεί τραυματίζοντας το κεφάλι του, ενώ επίσης προσπάθησε να καρφωθεί με έναν μικρό χαρτοκόπτη την ώρα που τον περισυνέλεγαν οι πραξικοπηματίες. Αφού πέρασε από πάμπολλους εξευτελισμούς από τους πραξικοπηματίες, οι οποίοι έδειξαν ιδιαίτερο μίσος σε έναν άνθρωπο που είχε παρά την αναπηρία του το σθένος να είναι αγωνιστής, καρατομήθηκε λίγο μετά το ξημέρωμα της ίδιας ημέρας σε ηλικία 39 ετών, αφήνοντας ορφανά δύο ανήλικα αγόρια, που για να επιβιώσουν άλλαξαν το επώνυμό τους με εκείνο της μητέρας τους (Brunel) – ο 6χρονος τότε Αντουάν θα ξαναπάρει αργότερα το πατρικό επώνυμο ως Antoine Couthon (1787 – 1867). Το σώμα του Ζωρζ Κουτόν ρίχτηκε στον ίδιο ασβεστόλακκο του νεκροταφείου του Ερανσί (Errancis) που εξαφάνισε και τα άλλα σώματα των καρατομηθένων «ροβεσπιεριστών». Βλάσης Γ. Ρασσιάς, 2007 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Δημήτρης Χρ. Δαούλας, «Γενική Ιστορία του Σοσιαλισμού και των Κοινωνικών Αγώνων», Αθήνα 1978 Patrice Higonnet, «Goodness Beyond Virtue: Jacobins during the French Revolution», Cambridge, 1998 Michael L. Kennedy, «The Jacobin Clubs in the French Revolution 1793 – 1795», Princeton, 2000 Wilfred Β. Kerr, «The Reign of Terror, 1793 - 1794», Toronto, 1927 Alain Lienard ed., «Theorie Politique», Paris, 1976 Stanley Loomis, «Paris in the Terror. June 1793 – July 1794», New York, 1964 R. R. Palmer, «Twelve who Ruled. The Year of the Terror in the French Revolution», Princeton, 1941 Βλάσης Γ. Ρασσιάς, «Λαιμητόμος Αρετή», Αθήνα, 2007 ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ: ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" ΚΕΙΜΕΝΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ, ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" (1980 - 1993)
|
