|
Σερβέ - Μπεντουίν
Μπουλανζέ
(Servais - Beaudouin Boulanger, Herstal, 7 Ιανουαρίου 1755 – Paris, 29 Ιουλίου 1794) Βέλγος «Ιακωβίνος» επαναστάτης, αξιωματικός του «επαναστατικού στρατού», καρατομηθείς ως «ροβεσπιεριστής».
μετά από έντονες διαμαρτυρίες των Τμημάτων που θεώρησαν αυθαίρετη την μετάταξή του και παρά την επιμονή του ηγέτη της «Κομμούνας» Σωμέτ (Pierre - Gaspard Chaumette) που είχε απαντήσει στους εκπροσώπους των Τμημάτων: «όσο η πατρίδα θα βρίσκεται σε κίνδυνο, εμείς θα παίρνουμε τα επαναστατικά μέτρα που κρίνουμε απαραίτητα. Τον ορίσαμε αντικαταστάτη του Σαντέρ γιατί έτσι κρίναμε. Εφεξής δεν θα είναι στρατηγός των δικολάβων, αλλά των αβράκωτων». ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΤΟΥ «ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ» Εν συνεχεία από τις 5 Ιουλίου 1793 υπηρέτησε ως επικεφαλής των μονάδων του «στρατού ειρήνευσης», δηλαδή των ταξιαρχιών εξόντωσης των αντεπαναστατών των περιοχών γύρω από τον ποταμό Ερ (Eure), ονομάστηκε στρατηγός στις 22 Ιουλίου και επέστρεψε στο Παρίσι τον Οκτώβριο του 1793, για να βοηθήσει την «Κομμούνα» στην συγκρότηση του νέου της «Επαναστατικού Στρατού» («L’ Armée Révolutionnaire», που είχε εγκριθεί από την Εθνοσυνέλευση στις 5 Σεπτεμβρίου 1793), η οποία δεν είχε προχωρήσει λόγω της δίωξης του στρατηγού της Ρονσέν (Charles Philippe Ronsin, 1751 - 1794), που αντιμετώπιζε κατηγορία για «εξτρεμισμό». ΡΟΒΕΣΠΙΕΡΙΣΤΗΣ Ο Μπουλανζέ υπήρξε ένθερμος θαυμαστής του Μαξιμιλιανού Ροβεσπιέρου (Maximilien Marie Isidore de Robespierre, 1758 - 1794) και δεν ακολούθησε τους έως τότε φίλους του από την λέσχη των «Κορδελιέρων», όταν εκείνοι συμπαρατάχθηκαν με τον εξτρεμιστή Εμπέρ (Jacques - René Hébert, 1757 - 1794) που προσπάθησε να παρασύρει την λέσχη σε ανατροπή ακόμα και της επαναστατικής κυβέρνησης. Έτσι, όταν οι «Εμπεριστές» («Hébertistes») κατέληξαν τελικά στην λαιμητόμο και διαλύθηκε ο «Επαναστατικός Στρατός», τον οποίο ήλεγχαν, ο Μπουλανζέ, παρ’ όλο που αρχικά είχε ενθαρρύνει τον Εμπέρ, συγχωρέθηκε και τοποθετήθηκε από τον Ροβεσπιέρο επιθεωρητής στο αστυνομικό γραφείο του. Το όνομά του είχε διαγραφεί από τις λίστες των συνωμοτών από τον ίδιο τον «Αδιάφθορο» που είχε δηλώσει χαρακτηριστικά στους καταγγέλλοντες: «για έναν άνδρα που έως τώρα έχει πάντα επιδείξει θάρρος και πατριωτισμό, απαιτώ πιο πειστικές αποδείξεις από αυτές που προσκομίσατε προτού τον θεωρήσω προδότη». ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΛΑΙΜΗΤΟΜΟ Ο Μπουλανζέ έμεινε αφοσιωμένος στον Ροβεσπιέρο μέχρι το τέλος και την τρομερή 9η Θερμιδόρ του έτους 2 (27 Ιουλίου 1794) προσπάθησε απεγνωσμένα αλλά δίχως επιτυχία να εξεγείρει τους νεαρούς μαθητές του στην νεοϊδρυθείσα επαναστατική στρατιωτική ακαδημία «Σχολή του Άρεως» («L’ École de Mars») προς στήριξη των «ροβεσπιεριστών» βουλευτών, που είχαν συλληφθεί από τους πραξικοπηματίες (ανάμεσα στους συλληφθέντες ήταν άλλωστε και ο διοικητής της «Σχολής του Άρεως», Λεμπά, Philippe – Francois - Joseph Lebas, 1765 – 1794). Τελικά κηρύχθηκε και αυτός από τους πραξικοπηματίες «εκτός νόμου» και «προδότης της πατρίδος», όπως άλλωστε και οι Ανριό (Francois Hanriot, 1761 – 1794, αρχηγός της Εθνοφρουράς) και Ντυμά (Rene - Francois Dumas, 1757 – 1794, πρόεδρος του «Επαναστατικού Δικαστηρίου»), συνελήφθη μετά από την επιδρομή των πραξικοπηματιών στο Δημαρχείο του Παρισιού (Hοtel de Ville) και, φυσικά δίχως δίκη, οδηγήθηκε στην λαιμητόμο μαζί με δεκάδες άλλα μέλη της «Κομμούνας» στις 11 Θερμιδόρ του έτους 2 (29 Ιουλίου 1794). Βλάσης Γ. Ρασσιάς, 2008 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Richard Cobb, «Les Armees Revolutionnaires. Instruments de la Τerreur dans les departments», 2 τόμοι, Paris, 1961 Βλάσης Ρασσιάς, «Λαιμητόμος Αρετή. Ροβεσπιέρος, Σαιν Ζυστ, Κουτόν», Αθήνα, 2007 ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ: ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" ΚΕΙΜΕΝΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ, ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" (1980 - 1993)
|
