«Θύραθεν» Φιλοσοφικό Λεξικό
 
ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
 

«ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΩΡΕΧΘΗΝ ΤΟΙΣ ΠΟΛΛΟΙΣ ΑΡΕΣΚΕΙΝ. Α ΜΕΝ ΓΑΡ ΕΚΕΙΝΟΙΣ ΗΡΕΣΚΕΝ ΟΥΚ ΕΜΑΘΟΝ, Α Δ’ ΗιΔΕΙΝ ΕΓΩ ΜΑΚΡΑΝ ΗΝ ΤΗΣ ΕΚΕΙΝΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΣ» («Ποτέ μου δεν επεδίωξα ν’ αρέσω στους πολλούς. Αυτά που τους αρέσουν δεν τα γνώρισα και αυτά που εγώ γνωρίζω απέχουν πολύ από το να τα καταλάβουν», Επίκουρος, στο «Γνωμολόγιον» cod. Paris 1168f, 115r). 
 

Το ανά χείρας Λεξικό, έχει συνταχθεί και εκδοθεί με μόνο σκοπό να φέρει σε πρώτη επαφή, τους πραγματικούς Έλληνες και τους πραγματικούς ανθρώπους, με το μεγαλύτερο πολιτισμικό επίτευγμα του ανθρωπίνου είδους, την Φιλοσοφία. Είναι φτιαγμένο για να λειτουργήσει ως εγχειρίδιο αλλά και αστρολάβος, για να κινηθεί με ευκολία στον θαυμαστό κόσμο των Ελληνικών φιλοσοφικών ιδεών και προταγμάτων ο αναγνώστης, τον οποίο το Παγκόσμιο και Ημεδαπό Καθεστώς κράτησε επιμελώς μακριά από αυτά, παρά το ότι τον υπεχρέωσε να κατασπαταλήσει τουλάχιστον 12 από τα πιο πολύτιμα χρόνια του βίου του για να μάθει άλλα πράγματα, από ανούσια έως όλως βλαπτικά για τον Ορθό Λόγο και, κατ’ επέκταση, για την ανθρώπινη υπόστασή του.  

Το ανά χείρας Λεξικό είναι φτιαγμένο, για να κάνει απτές και κατανοητές τις έννοιες της Φιλοσοφίας, όσο απαιτείται για να κοινωνήσει σε αυτήν ο αναγνώστης, αλλά και όσο απαιτείται για να σταθεί ικανός απέναντι σε όλους τους απατεώνες και απατεωνίσκους του Παγκοσμίου Καθεστώτος, που μεθοδικώς τον ναρκώνουν ή τον παραπλανούν. 

Το παρόν έργο, συνταχθέν «χαράς και αυταρκείας ένεκεν», από κανονικό Έλληνα και οπαδό τού «γελάν άμα δεί και φιλοσοφείν», δεν προτίθεται ν’ αποτελέσει μία γενικώς ή ειδικώς ειπείν «φιλοσοφική εργασία». Και αυτό όχι βεβαίως επειδή ο δημιουργός του κρατεί κάποια απόσταση από την ήδη περιγραφείσα ως ανώτατο πολιτισμικό επίτευγμα του ανθρωπίνου είδους Φιλοσοφία (το αντίθετο μάλιστα !), αλλά για τον απλό λόγο ότι ως τάχα… «φιλοσοφικά», στις βαρβαρικές και χυδαίες ημέρες μας, εκλαμβάνονται ένα σωρό απίθανα πράγματα, που ουδεμία σχέση έχουν με το αληθές αντικείμενο του όλου πράγματος. Στις τάχα «φιλοσοφικές» (…) πανεπιστημιακές σχολές, εργασίες, επιχειρήσεις εν τέλει, θητεύουν σήμερα κατά κανόνα άνθρωποι άλογοι και δοτοί, οι οποίοι με θράσος παριστάνουν τους λογίους ή τους επιστήμονες, την ίδια στιγμή που προσκυνούν δίχως ντροπή, ή δίχως τον ελάχιστο έστω ενδοιασμό, συστήματα αντιλήψεως και συμπεριφοράς, που, με την αλαζονεία τής πιο συμπαγούς αγνοίας, κομπάζουν, ότι τάχα είναι ικανά «να δείξουν ασόφους τους φιλοσόφους». 

Η εξομοίωση μάς αφαιρεί όπλα και τα όπλα εμείς δεν τα καταθέτουμε ποτέ μπροστά στον εχθρό, αλλ’ αντιθέτως τα σείουμε επιδεικτικά και τού φωνάζουμε να ’ρθεί, αν έχει τα κότσια, να τα πάρει. Κανένα μας όπλο δεν θα παραδώσουμε λοιπόν στον εχθρό. Όπως η (ολιγαρχική) «δημοκρατία» των βαρβάρων δεν είναι Δημοκρατία, όπως ο (ένας και εξωκοσμικός) «θεός» των βαρβάρων δεν είναι Θεός και όπως ο (άθλιος) «πολιτισμός» των βαρβάρων δεν είναι Πολιτισμός, έτσι και η (υποβιβασθείσα σε δούλη –ancilla- του ψεύδους) «φιλοσοφία» τους δεν είναι Φιλοσοφία. Γι’ αυτό λοιπόν, για να εξακολουθεί να υπάρχει σαφής η διάκριση, το παρόν έργο φέρει υποχρεωτικώς όσο και επιδεικτικώς τον τίτλο τού «Θύραθεν», ακριβώς όπως υποτιμητικώς μας απεκάλεσαν εμάς τους Έλληνες και την σοφία μας, οι ζηλόφθονες και αγροίκοι αδαείς που αυτοεχρίσθησαν δικαστές των πάντων -«για να κλείσουν όλα τα στόματα και να γίνει ο κόσμος υπόλογος απέναντι στον Θεό (τους)»- και, το εφιαλτικότερο όλων, μοναδικοί εκτιμητές του Αληθούς και του Υγιούς, των οποίων όμως εκείνοι, εξ ορισμού και εκ φύσεως, ουδεμία αντίληψη κατόρθωσαν να αποκτήσουν ποτέ. 

«Θύραθεν» λοιπόν το ανά χείρας βιβλίο, φίλε αναγνώστη. Όπως «θύραθεν» είναι εδώ και αιώνες οι ίδιοι οι Έλληνες και η σοφία τους. Τιμή μας και δόξα. Άλλωστε, «ευνόμως και ορθώς ζουν μόνον εκείνοι που χρησιμοποιούν τον Λόγο». Οι βάρβαροι μπορούν ανενόχλητοι να κάνουν ατερμόνως  και εναγωνίως τους γνωστούς κύκλους μέσα στην αθλιότητά τους και την απερίγραπτη δεισιδαιμονία τους, ψάλλοντας ή παραληρώντας. Μπορούν να λατρεύουν με όλους τους δυνατούς τρόπους το ψεύδος και την απάτη, παριστάνοντας τους «επιστήμονες» και αλληλοανταλλάσσοντας βαρυσήμαντους τίτλους, κουπόνια εγκυρότητος, παράσημα, βραβεία, επαίνους και εγκώμια, ξανά και ξανά και ξανά, θέλοντας λες να πείσουν ακόμη και τους ίδιους τους εαυτούς τους, ότι η παραίσθηση αποτελεί πραγματικότητα.  

Όλοι εμείς οι «θύραθεν», οι «εθνικοί» και οι «ξεπερασμένοι», τούς στέλνουμε τον απεριόριστο οίκτο μας, στο κάτω – κάτω της γραφής «ο σεβασμός για τον Σοφό είναι πολύ μεγάλη ευλογία γι’ αυτούς που τον νοιώθουν» (Επίκουρος, «Προσφώνηση» 32) και φυσικά, η ασέβεια αποτελούσε, αποτελεί και θα εξακολουθήσει ν’ αποτελεί στους αιώνες κατάρα. Ατάραχοι εμείς οι «παλαιοί», θα εξακολουθούμε να ανασκάπτουμε, ακόμα και με τα νύχια μας να ματώνουν αν απαιτηθεί, την αιώνια Σοφία των Ελλήνων.  

Ο Σενέκας είχε γράψει σε μία από τις «Επιστολές» του (8, 7), ότι η αληθινή Ελευθερία αποκτάται μόνον μέσα από το να υπηρετεί κάποιος την Φιλοσοφία («Philosophiae servias oportet ut tibi contingat vera libertas»). Και όντως έτσι είναι, αφού η Φιλοσοφία και μόνον αυτή, αποτελεί την ανώτατη πνευματική δραστηριότητα του Ανθρώπου. Γι’ αυτό λοιπόν εμείς ανασκάπτουμε μανιωδώς την Σοφία των Ελλήνων. Την εκπεφρασμένη στα μέτρα του Ανθρώπου Σοφία των Θεών, την αγία διδαχή του θεϊκού πνεύματος, που κατοικεί μέσα μας ως παρατηρητής και προστάτης μας και μας καθοδηγεί στο ν’ αναγνωρίσουμε την ιερή προέλευσή μας.  
 

Βλάσης Γ. Ρασσιάς 

    

   
 
Από την παρουσίαση του βιβλίου στις 11.3.2006
  
 
 
 

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ:  

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ  

ΣΥΓΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ  

ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ"  

ΚΕΙΜΕΝΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ, ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ  

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" (1980 - 1993)  

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ