Γάλλος Ιακωβίνος επαναστάτης. Γεννήθηκε στο χωριό Orcet του Puy-de-Dome, σπούδασε νομικά και άσκησε από το 1785 την δικηγορία στο Clermont, όπου όντας πολύ δημοφιλής, διορίστηκε το 1791 πρόεδρος του τοπικού δικαστηρίου. Το 1786 εντάχθηκε στην τοπική ελευθεροτεκτονική Στοά και την επόμενη χρονιά εξελέγη στο δημοτικό συμβούλιο της Auvergne. Κατά την περίοδο 1788 – 1789 ασθένησε σοβαρά, με αποτέλεσμα να μείνει παράλυτος στα κάτω άκρα και να κυκλοφορεί έκτοτε αναγκαστικά επάνω σε μία αναπηρική ειδική καρέκλα. 

Με το ξέσπασμα της Γαλλικής Επανάστασης, ο Κουτόν δημοσίευσε την κωμωδία του «L'Aristocrate converti», με την οποία εξέφραζε απόψεις φιλελεύθερες, υπέρ μίας συνταγματικής μοναρχίας. Αναγνωριζόμενος από όλους ως τίμιος και αγνός άνθρωπος, εξελέγη στην Εθνοσυνέλευση τον Σεπτέμβριο του 1792 και μετά την απόπειρα φυγής του Λουδοβίκου συμπαρατάχθηκε οριστικά με τους «Ορεινούς» και τον Ροβεσπιέρο, με τις απόψεις του οποίου (όχι μόνο με τις πολιτικές, αλλά και με τις θρησκευτικές) συμφωνούσε πλήρως. Ήταν ο πρώτος που ζήτησε την σύλληψη των προγραμμένων Γιρονδίνων, ενώ κατά την περίοδο 1793 – 1794 συμμετείχε μαζί με τους Ροβεσπιέρο και Σαιν Ζυστ στην περίφημη «τριανδρία», που κατηύθυνε την λεγόμενη «πολιτική του Τρόμου», η οποία υπήρξε αποτέλεσμα δικής του εισήγησης. 

Στις αρχές του φθινοπώρου 1793 ηγήθηκε παρά την αναπηρία του ο ίδιος 60.000 μαχητών ενάντια στην υπό τους αντεπαναστάτες Λυόν. Κατέλαβε την πόλη στις 9 Οκτωβρίου, αλλά παρά το ότι η Εθνοσυνέλευση είχε ψηφίσει για την καταστροφή της, ο Κουτόν δεν εφάρμοσε τις οδηγίες και επέδειξε επιείκεια κατά την τιμωρία των αντεπαναστατών (που ωστόσο δεν γλίτωσαν, καθώς στις 3 Νοεμβρίου ο Κουτόν αντικαταστάθηκε από τον Ζαν Μαρί Ντ’ Ερμπουά, ο οποίος διέταξε αυστηρή τιμωρία των ενόχων). Ο Κουτόν θεωρήθηκε ωστόσο υπεύθυνος για την εξόντωση των «Εμπερτιστών» και την ψήφιση του «νόμου της 22ας Πραιριάλ» (10ης Ιουνίου), με τον οποίο αφαιρείτο εφεξής το δικαίωμα υπεράσπισης από τους κατηγορούμενους. 

Κατά τις κρίσιμες ημέρες που εξυφαινόταν η «θερμιδοριανή συνομωσία», ο Κουτόν επέδειξε ψυχραιμία και θάρρος και ανέβαλε μάλιστα ένα ταξίδι του στην Auvergne, ώστε να μπορεί, όπως ο ίδιος έγραψε, «είτε να θριαμβεύσει στο πλευρό του Ροβεσπιέρου και της Ελευθερίας, είτε να πεθάνει γι’ αυτήν». Συνελήφθηκε μαζί με τον Ροβεσπιέρο και τους άλλους ομοϊδεάτες τους στις 27 Ιουλίου 1794 (9 Θερμιδόρ, του έτους 2) και αφού πέρασε από πάμπολλους εξευτελισμούς από τους αντεπαναστάτες, οι οποίοι έδειξαν ιδιαίτερο μίσος σε έναν άνθρωπο που είχε το σθένος να είναι αγωνιστής παρά την αναπηρία του, καρατομήθηκε την επόμενη ημέρα. Το σώμα του ρίχτηκε στον ίδιο ασβεστόλακκο του νεκροταφείου του Errancis που εξαφάνισε και τα άλλα σώματα των καρατομημένων ροβεσπιερικών.