ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΒΡΩΜΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ...
 
Η απίθανη περιπέτεια του συγγραφέα Βλάση Γ. Ρασσιά με την
δημοσιογραφική ομάδα "Ιός της Κυριακής" της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία"
  
 
 

Τα πιο κάτω αποτελούν τη δημοσιευθείσα ("Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", 13/10/1996) περίληψη μίας συνέντευξης του συγγραφέα Βλάση Ρασσιά στη γνωστή δημοσιογραφική ομάδα "Ιός". Έως εδώ καλά. Όμως, με αφορμή, το συνέδριο "Η Αρχαιοελληνική Παράδοση στην Τρίτη Χιλιετία" (Πολεμικό Μουσείο, 30 και 31/1/1999) οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι, σε ένα επαίσχυντο δημοσίευμά τους με τίτλο "Οι Αρχαιολάτρες πολιτεύονται", στο οποίο παρουσίασαν ψευδώς το συνέδριο που διοργάνωσε το περιοδικό "Τρίτο Μάτι" ως τάχα... ιδρυτικό συνέδριο κόμματος (!!) του γνωστού ακροδεξιού Κώστα Πλεύρη, επιχείρησαν την επιλεκτική παρουσίαση των πιο ριζοσπαστών δημοκρατικών ομιλητών (Μ. Βερέττα και Βλ. Ρασσιά), ως... συνεργατών της ακροδεξιάς με την γνωστή απατεωνίστικη εξίσωση "Αρχαία Ελλάδα ίσον φασισμός".  

Στο συνέδριο είχαν μιλήσει γνωστοί πανεπιστημιακοί (Ρωμανός, Μαρκάτος, Τζάνη, Μεταλληνός κ.ά.) όμως οι "Ιοί" για κανέναν από αυτούς δεν επέδειξαν την υποκριτική "δημοκρατική" τους ευαισθησία, του ότι τάχα όποιος συμμετέχει σε ένα συνέδριο που ανάμεσα σε 15 ομιλητές μιλάει και ένας δηλωμένος ακροδεξιός, είναι αυτομάτως και ασχέτως αν έχει διασταυρώσει ξίφη με αυτόν στη διάρκεια του συνεδρίου με σειρά παρεμβάσεων "συνομιλητής και συνεργάτης" του. Η προβοκάτσια ήταν πολύ φανερή, όχι μόνο γιατί επελέγησαν οι πιο δημοκρατικοί όλων των ομιλητών για να αμαυρωθούν, αλλά και γιατί οι ομιλίες των συγκεκριμένων ανθρώπων ήσαν απολύτως δημοκρατικές και αντιφασιστικές (βλ. την ομιλία του Βλ. Ρασσιά "Πόσο Έλληνες είμαστε;"). 

Σε αυτή την εμφανή προσπάθεια να συκοφαντηθεί το αίτημα της επανελληνοποίησης αυτού του τόπου και να διαιωνισθεί ο απατεωνίστικος συσχετισμός τής Αρχαίας Ελλάδος, της εφευρέτριας της Δημοκρατίας και της πολιτικής Αυτοθέσμισης στο κάτω κάτω της γραφής   Αρχαίας Ελλάδος, με τον... φασισμό (!!) για να εξακολουθεί να άρχει ανεμπόδιστα η Παγκόσμια Ιερουσαλήμ, οι Βερέττας και Ρασσιάς απάντησαν με ΜΗΝΥΣΗ στις 2/ 3 / 1999 κατά των "Ιών" για συκοφαντική δυσφήμιση δια του Τύπου. Στο σχετικό τους δελτίο τύπου, οι δύο συγγραφείς ανέφεραν τα εξής:

Δελτίο Τύπου 

Μήνυση κατά της «Ελευθεροτυπίας» 

Με μεγάλη μας λύπη χθές, αναγκαστήκαμε να καταθέσουμε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση δια του Τύπου κατά της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», διότι: 

1. Στις 7. 2. 1999, στο σαλόνι του περιοδικού «Ε», οι τέσσερις δημοσιογράφοι που υπογράφουν με το ψευδώνυμο «Ιός», τοποθέτησαν τις φωτογραφίες μας δίπλα σε εκείνη του Κωνσταντίνου Πλεύρη, τις συνόδευσαν με την λεζάντα «ορισμένοι συνομιλητές του φύρερ» και από κάτω άπλωσαν τον πομπώδη τίτλο «Οι Δημόσιες Σχέσεις του Ναζισμού». 

2. Παρόλο που διαμαρτυρηθήκαμε την ίδια κιόλας ημέρα και ζητήσαμε να αποκατασταθεί η αλήθεια, οι συντάκτες του «Ιού» μας αγνόησαν και μόλις στις 13.2.1999 δημοσίευσαν άλλο άρθρο με τίτλο «Οι στρουθοκάμηλοι του Πολεμικού Μουσείου», προσθέτοντας νέες συκοφαντίες στις προηγούμενες. Έτσι, στις 17.2.1999, αναγκαστήκαμε να στείλουμε εξώδικο στην εφημερίδα, ζητώντας να δημοσιεύσει τις διαμαρτυρίες μας, ενώ ταυτόχρονα καταγγείλαμε και το γεγονός στην ΕΣΗΕΑ. 

3. Τελικά, στις 21.2.1999, το κυριακάτικο φύλλο, στην σελίδα της… αλληλογραφίας των αναγνωστών και όχι στο σαλόνι του «Ιού», όπως όφειλε, εδέησε επιτέλους να δημοσιεύσει ασχολίαστες τις θέσεις μας και μάλιστα με κάποιες περικοπές. 

Όλα αυτά ξεκίνησαν από το γεγονός ότι συνέβη να κληθούμε, όπως και πολλοί άλλοι συγγραφείς, πανεπιστημιακοί, κληρικοί κ.λπ. -πολλών και διαφόρων τάσεων και απόψεων- να καταθέσουμε ως πνευματικοί άνθρωποι τις θέσεις μας σ’ ένα Συμπόσιο που διοργάνωσε το περιοδικό «Τρίτο Μάτι» στις 30 και 31.1.1999 στο Πολεμικό Μουσείο, με τίτλο «Η Ελληνική Παράδοση στην Τρίτη Χιλιετία». 

Όμως, παρόλο που οι συντάκτες του «Ιού» ήσαν παρόντες όταν εξαπολύσαμε μύδρους εναντίον του φασισμού και των νοσταλγών της χούντας και τονίσαμε ότι το σημαντικότερο κληροδότημα της Αρχαίας Ελλάδας είναι η Δημοκρατία, εντούτοις στα δημοσιεύματά τους διαστρέβλωσαν τελείως την αλήθεια και αντί για αντίπαλους του ολοκληρωτισμού μας παρουσίασαν ως συνεργάτες του. 

Τα ανωτέρω δημοσιεύματα σπίλωσαν ανεπίτρεπτα την τιμή και την αξιοπρέπειά μας και έθεσαν υπό αμφισβήτηση τους πολυετείς αγώνες μας για Ελευθερία και Δημοκρατία, ενώ η δημοσίευση των διαμαρτυριών μας στην σελίδα της… αλληλογραφίας, χωρίς ένα απολογητικό σημείωμα εκ μέρους των συκοφαντών, πέρασε τελείως απαρατήρητη. 

Έτσι, καταθέσαμε σήμερα μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση δια του Τύπου εναντίον των τεσσάρων δημοσιογράφων του «Ιού» και κάθε άλλου κατά τον νόμο υπευθύνου της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» και περιμένουμε τόσο από την Ελληνική Δικαιοσύνη όσο και από την αντίδραση των έντιμων δημοσιογράφων την ηθική αποκατάστασή μας. 

Αθήνα 3. 3.1999 
 

 
 
Η εξέλιξη της μήνυσης ήταν πολύ ενδιαφέρουσα: 

Ενώ με το 113068 / 99 κλητήριο θέσπισμα οι «Ιοί» παραπέμφθηκαν κανονικά να δικαστούν ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών στις 2 Σεπτεμβρίου 1999 για συκοφαντική δυσφήμιση κατά συναυτουργία, κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση δια του Τύπου, έπειτα από προσφυγές τους εξεδόθη στα μέσα του καλοκαιριού το αθωωτικό Βούλευμα 3607 / 2. 7. 1999 του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών.

Αξιοσημείωτο είναι πάντως στο Βούλευμα αυτό το γεγονός ότι αν μη τι άλλο, η θαυμαστή δεξιοτεχνία της εισηγήτριας / συντάκτριας εισαγγελέως, φάνηκε ότι στόχευε όχι μόνον απλώς στην επιθυμητή απαλλαγή των κατηγορούμενων (κρίνοντας προφανώς λογική την απίθανη δικαιολογία τους ότι «…αυτοί που διαμαρτύρονται, μεταξύ των οποίων και οι εγκαλούντες, έπρεπε να αναμένουν την εξέλιξη του Συνεδρίου, την οποία αρνήθηκαν αν «δουν», να προβλέψουν…» βλ. φύλλο 14 του
Βουλεύματος, σειρές 10 – 13), αλλά επίσης και στην ηθική τουλάχιστον ικανοποίηση των μηνυτών, ως ελάχιστη ίσως παροχή της Ελληνικής Δικαιοσύνης προς 2 επώνυμους ανθρώπους τους οποίους η κακόβουλη μορφή της ελλαδικής δημοσιογραφίας προσπάθησε κατά τις συνήθειές της να κατασπαράξει: «…στο Συμπόσιο μίλησαν και οι εγκαλούντες που είναι εκδότες – συγγραφείς που ασχολούνται ως ερευνητές με την αρχαιοελληνική παράδοση. Είναι γνωστοί στον χώρο των πνευματικών ανθρώπων ως άτομα με δημοκρατικό ήθος και αντι-ολοκληρωτικές ιδεολογίες. Στο Συμπόσιο εγκωμίασαν την άμεση δημοκρατία και διαχώρισαν την θέση τους από τον φασισμό και τον ναζισμό…» (φύλλο 12 του Βουλεύματος, σειρές 6 - 14).  
 

Επειδή βέβαια η Νεοελληνική Δικαιοσύνη έχει προνοήσει να θέσει στο απυρόβλητο της κριτικής τις αποφάσεις της, θέλοντας και μη οι μηνυτές "κατάπιαν" αυτό το ιστορικά ενδιαφέρον βούλευμα και το ζήτημα θα είχε τελειώσει εδώ (τις πάμπολλες επιστολές διαμαρτυρίας που έλαβε η εφημερίδα και δεν είχε την δημοκρατική ευαισθησία να δημοσιεύσει, τις δημοσίευσε άλλωστε, για λόγους ιστορικής μνήμης, το περιοδικό "Διιπετές" στο 29ο τεύχος του).  

Όμως επειδή το επαίσχυντο άρθρο έχει αναρτηθεί από τους συντάκτες του στο Διαδίκτυο και ήδη χρησιμοποιείται μαυροπροπαγανδιστικά από ουκ ολίγους αλητήριους εχθρούς της επανελληνοποίησης, κρίναμε απαραίτητο να αναρτήσουμε και το ακόλουθο για να φανεί δια της συγκρίσεως η κακή πρόθεση των συντακτών. Που, αν μη τι άλλο, ήξεραν πολύ καλά ποιός είναι, τι πρεσβεύει και τι λέει ο Βλάσης Ρασσιάς.   
     
  

"22 αιώνες είμαστε κατακτημένο έθνος" 
("Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", 13/10/1996) 
  
 
Ο Βλάσης Ρασσιάς στη δεκαετία του 80 ανήκε στην συντακτική ομάδα του περιοδικού "Ανοιχτή πόλη". Το 1992 εξέδωσε το "Διιπετές", έντυπο της ομώνυμης Εταιρείας Αρχαιοελληνικών Μελετών. Συγγραφέας βιβλίων και πολλών άρθρων, ο κ. Ρασσιάς τοποθετείται στους Ελληνες Εθνικούς, δηλαδή "δεν είναι Ελληνας μόνο κατ' όνομα, αλλά και στο έθος και στις περί Θεών αντιλήψεις". Πιστεύει στην επικαιρότητα της αρχαιοελληνικής σκέψης και στην πολυθεϊα και συγκρούεται με τους οπαδούς της "Ελληνορθοδοξίας" και του εθνικισμού. Προσπαθεί να βρει την "αρχαία ματιά" για να κατανοήσει την αρχαιοελληνική λατρεία, αλλά και την αυτοθέσμιση της κοινωνίας. "Οι Ελληνες έχουν την ιδιαιτερότητα στον πολυθεϊσμό τους να λατρεύουν τις ιδέες ως θείες οντότητες. Οι ιδέες έχουν αυθύπαρκτη οντότητα. Δεν γεννάει το μυαλό την ιδέα, απλώς η ιδέα είναι αυθύπαρκτη και αιώνια και εμείς την προσλαμβάνουμε κάπου με συγκεκριμένη μορφή", ισχυρίζεται ο κ. Ρασσιάς.  

Για την υπεράσπιση όμως των καθαρών αρχαιοελληνικών αντιλήψεων, ο συνομιλητής μας οφείλει να οριοθετηθεί. Τα μέτωπα είναι πολλά, αν και δυσδιάκριτα. "Οι πολίτες πρέπει να διαθέτουν παρρησία, να υπερασπίζονται με κάθε κόστος τη γνώμη τους και δεύτερον, για να έχουν γνώμη, θα πρέπει να έχουν την ανάλογη παιδεία η οποία θα τους διαμορφώσει τη γνώμη. Η επικράτηση του ιδεολογήματος του "Ελληνοχριστιανισμού" έχει διαστρέψει την αρχαιοελληνική κοσμοαντίληψη. Ενα από τα βασικά συστατικά της π.χ, η βουληφόρος αγορά, έχει εξορκιστεί διότι δεν δένει με το Βυζάντιο. Πώς θα μπορούσε να συνυπάρξει μιά κοσμοαντίληψη που βλέπει επουράνιες μοναρχίες και αγίους μεσολαβητές των αιτημάτων των πιστών, με την απόλυτη ισηγορία και την ισονομία της αρχαιοελληνικής σκέψης;    

Υφιστάμεθα τις ηλίθιες γνώμες που προκύπτουν από κάποιες ανόητες πλειοψηφίες ανθρώπων απαίδευτων. Το "ελληνορθόδοξο" κατεστημένο θέλει κακομοίρηδες υπηκόους, που ζούν μέσα στην ίντριγκα και τη ρουφιανιά. Θέλει τους βουλευτές να υπακούουν στους αρχηγούς τους όπως στο Βυζαντινό Σιλέντσιουμ, αντί να λειτουργούν ελεύθερα όπως στην αρχαιοελληνική αγορά. 'Η θα είσαι τελείως Ελληνας ή τελείως Βυζαντινός. Είναι δύο αντιδιαμετρικές κοσμοθεωρίες, φιλοσοφίες, θρησκείες. Δεν ενώνονται με τίποτα. Είναι σαν να προσπαθείς να χύσεις σίδηρο και ξύλο για να φτιάξεις κράμα ξυλοσιδήρου."   

Οι αληθινοί "ελληνόψυχοι", κατά τον κ. Ρασσιά, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από τον Φαλμεράιερ και τους επιγόνους του, ούτε έχουν το άγχος της φυλετικής καθαρότητας και της "συνέχειας" του ελληνισμού. "Δεν ήταν μισέλληνας ο Φαλμεράιερ, απλώς είχε εξιδανικεύσει κι αυτός τον αρχαίο Ελληνα. Αντί να του πούμε ότι η ελληνικότητα έχει να κάνει με την παιδεία και όχι με το αίμα και να στρωθούμε να διαβάσουμε τα αρχαιοελληνικά κείμενα, να γίνουμε όλοι Κοραϊστές, όλοι να γίνουμε φιλόσοφοι, βγήκε ο Ζαμπέλιος και ο Παπαρρηγόπουλος και έφτιαξαν το μύθο του ελληνοχριστιανισμού για να δέσει η σούπα. Και πήραν το Βυζάντιο ως συνέχεια του ελληνισμού. Η μόνη στιγμή που το Βυζάντιο προσπάθησε να γίνει ελληνικό ήταν η ώρα που γκρεμιζόταν, για να σωθεί. Το πρόβλημα της συνέχειας δεν λύνεται με ανιστόρητα επιχειρήματα. Εμείς εδώ και είκοσι δύο αιώνες είμαστε κατακτημένο έθνος. Στην αρχή από τους Ρωμαίους, μετά από τους χριστιανούς Ρωμαίους δηλαδή τους Βυζαντινούς, μετά από τους Οθωμανούς και τώρα ούτε και 'γω ξέρω από πού".    

Με την ίδια ένταση ο κ. Ρασσιάς κατηγορεί και όσους σήμερα προσπαθούν να αποκαθάρουν την Ορθοδοξία από τα εβραϊκά της στοιχεία ώστε να αποδειχθούν οι αρχαιοελληνικές της ρίζες. "Είναι παλαβοί. Είναι σαν να προσπαθείς να διατηρήσεις τον δεύτερο όροφο γκρεμίζοντας το ισόγειο. Δεν μπορεί μια εβραιογενής θρησκεία να αποβάλει τα εβραϊκά της στοιχεία. Τότε τί θα μείνει; Εκτός αν κατασκευάσουν νέα Ευαγγέλια με Εμπεδοκλή και Ηράκλειτο".    

Δεν διαφωνεί ότι ό "χώρος" πολιορκείται από παντός είδους ακροδεξιούς και εθνικιστές. Επιμένει ωστόσο ότι, όσο ανέρχεται το επίπεδο των Εθνικών, οι έμποροι και οι πολιτικοί σπεκουλαδόροι της ελληνορθοδοξίας θα απομονωθούν. "Τί δουλειά είχαν οι παπάδες με τον Μεγαλέξανδρο; Τί τους ένοιαζε ένας ειδωλολάτρης; Αμα ζούσε σήμερα, θα τον έλεγαν σατανιστή. Εχουν το θράσος να θεωρούν σατανιστή όποιον δεν είναι δικός τους. Η περίπτωση του γνωστού τηλεστάρ, που παρά το αρχαιελληνικό του προφίλ θέλει να εξοντώσει οποιονδήποτε μη οθόδοξο, είναι χαρακτηριστική. Εκλαμπρα πλέον φαίνεται η παρακμή της κοινωνίας μας όπως είναι δομημένη. Με την κρατούσα ιδεολογία το μόνο που της μένει είναι να συνεχίζει να αποσυντίθεται. Είναι μεγάλος ο αριθμός των ανθρώπων που έρχονται κοντά μας ψάχνοντας για απαντήσεις στα αδιέξοδά τους. Επομένως πρέπει να προσέχουμε όσους προσπαθούν να μας εκμεταλλευτούν πολιτικά. Να εργαστούμε για την αυτοθέσμισή μας. Οταν γίνει η αποφασιστική αρχαιοελληνική στροφή και αποβληθεί ο βυζαντινισμός, θα αποκαλυφθούν και αυτοί που ψαρεύουν στα θολά νερά με τη σημαία του ελληνισμού". 

 
 
 

 

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ: 

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ 

ΣΥΓΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" 

ΚΕΙΜΕΝΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ, ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ 

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" (1980 - 1993) 

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ